ลูกชายต่ายชื่อตั้ม ตอนนี้อายุสิบเก้าปี เรียนอยู่ที่มหาลัยเอกชนแห่งหนึ่งแถวบางเขน ตั้มสูงเกือบร้อยแปดสิบ หนักเจ็ดสิบกิโล ได้เค้าหล่อเหมือนพ่อ ต่ายคิดไปเรื่อยเปื่อย เราสองแม่ลูกค่อนข้างสนิทกันมาก ยิ่งพ่อของตั้มเค้าจากไปเมื่อสามปีที่แล้ว ความสนิทสนมของเรามันยิ่งมีมากขึ้นไปอีก มากกว่าแม่กับลูกชายคู่ไหนๆ
ต่ายนัดเจอกับเพื่อนผู้ชายบ้าง แต่ก็ไม่บ่อยเท่าไหร่ เพราะต่ายเองไม่ค่อยมีเวลา ไหนจะต้องดูแลบ้าน ทำงาน ดูแลลูกชาย เพราะต้องทำงานมากนี่เอง ต่ายเลยไม่ค่อยจะได้ความสุขทางเพศซักเท่าไหร่ เวลาต่ายเกิดอารมณ์ก็ช่วยตัวเอง บางทีก็ใช้นิ้ว บางทีก็ใช้ดุ้นควยปลอม ถึงมันจะช่วยผ่อนคลายได้บ้าง แต่มันก็ยังเหมือนขาดอะไรไปอยู่ดี เฮ้อจะมีผู้หญิงม่ายคนไหนน่าสงสารเหมือนต่ายมั๊ยหนอ
ในบ้านหลังขนาดกลาง สองชั้น เนื้อที่ 100 ตารางวาหลังนี้ ต่ายอยู่กับลูกชายเพียงสองคน ไม่มีญาติมาอยู่ด้วย เพราะต่ายเองชอบความเป็นส่วนตัว ไม่อยากให้คนอื่นเข้ามาวุ่นวายเกินไป นานๆครั้งจะมีญาติมาพักด้วยสองสามวัน ตอนอยู่ในบ้าน ต่ายแต่งตัวตามสบาย แต่ไม่โป้จนเกินไป ใส่กางเกงขาสั้น เสื้อยืดตัวเล็กบ้าง ตัวใหญ่บ้าง บางทีต่ายก็ไม่ใส่บรา ไม่รู้ว่าตั้มเค้าจะรู้มั๊ย แต่ต่ายเห็นตั้มชำเลืองตามาทางต่ายอยู่บ่อยๆ เวลาต่ายเผลอ
ต่ายยอมรับว่า ต่ายกับลูกชายเรากอดและจูบกันอยู่บ่อยๆ ไม่รู้จะบ่อยมากไปหรือเปล่า แต่ก็จูบแค่แก้ม หรือไม่ก็หน้าผากนะ ไม่ได้จูบปากกัน ซึ่งที่จริงลูกชายวัยหนุ่ม ไม่ควรจะมากอดและจูบแม่เหมือนอย่างนี้ ที่จริงเราก็กอดและจูบกันมาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ก่อนที่พ่อตั้มเค้าจะเสียไปซะอีก เลยทำเหมือนเป็นปรกติ แต่หลังจากที่พ่อตั้มเค้าตายไปแล้ว ต่ายเริ่มรู้สึกว่าตั้มเริ่มมีทางทางและอาการเปลี่ยนไป โดยเฉพาะตอนที่เรากอดกัน เพราะต่ายสังเกตุว่าทุกครั้งเลย ตรงหน้าขาตั้มมันจะนูนออกมา เวลามันโดน หรือเสียดสีกับลำตัว แก้มก้น ข้างสะโพก หรือแถวเนินของต่... อ่านทั้งเรื่อง
