ผมชอบใส่เสื้อตัวเล็ก (รัดรูป) กางเกงยีนส์ตัวหลวม ๆ รองเท้าผ้าใบคู่หนึ่ง ตามประสาเด็กวัยรุ่นทั่วไปหล่ะครับ ทีนี้ไอการแต่งตัวแบบนี้มันก็มีทั้งข้อดีและข้อเสียในตัวเอง ข้อดีก็คือมันจะเน้นรูปร่างใช่มั้ยครับ ส่วนข้อเสียก็คือ เวลาชูไม้ชูมือ ขึ้นรถเมล์แล้วต้องโหน มันก็จะเห็นหมดเลย ทั้งขอบกางเกงในและขนที่สะดือของผม!
เช้าวันนั้นผมขึ้นรถจะไปเรียนกวดวิชาตามปรกติ การแต่งตัวของผมก้อเหมือนเดิมหล่ะครับ ไม่รู้จะแต่งอะไรแล้ว แต่ว่าวันนี้ผมโชคร้าย ผมตื่นสายฮะ รถเมล์เจ้ากรรมก็คนเบียดเสียดยัดเยียดกัน ไม่รู้จะขึ้นมาเบียดกันทำไม ผมยืนตลอดทางเลยฮะ จู่ๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาเบียดผม ผมก็กระเถิบทางให้เค้า( ผมนึกว่าเค้าโดนชนมาหน่ะ แต่ที่จริงแล้วไม่ใช่) เค้าก้อยังเดินตามผมมาอีก ผมก็ไม่ได้คิดอะไร ก็คนมันเยอะ มันคงเบียดกันมั้ง แล้วผมก็รู้สึกว่าปืนใหญ่ขนาดเกือบ 7 นิ้วของผมกำลังถูกรุกราน ผมไม่ตกใจอะไรมากหรอกครับ เพราะว่านี่มันไม่ใช่ครั้งแรกของปืนใหญ่ของผมที่โดนละเมิดสิทธิแบบนี้ ผมมองตามมือข้างนั้นไปเป็นมือของชายหนุ่มที่มาเบียดผมนั่นเอง หน้าตาเค้าก็หล่อดีนะครับ ผมก็เลยให้เค้าจับต่อไป อิอิ พอถึงป้ายที่ผมต้องลง เค้าก็เดินตามลงมานะครับ ผมไม่สนใจแล้วหล่ะเพราะว่าผมจะรีบขึ้นเรียน เค้าก็ไม่ได้เดินตามเข้ามา ไม่รู้ว่าดีใจหรือเสียใจดีนะ แต่ว่าผมก็ต้องเลือกเรียนไว้ก่อนหล่ะครับ
หลังจากเรียนเสร็จ…ผมก็ต้องไปเดินเที่ยวอยู่แล้วทุกสัปดาห์ ครั้งนี้ก็เหมือนกัน ผมเดินเที่ยวอยู่จนดึก ประมาณ 20.30น. ได้ ผมเดินไปเข้าห้องน้ำที่ห้างแห่งหนึ่ง ที่เค้าลือกันว่ามีคนมาทำอะไรกันในนี้เต็มไปหมด แต่ผมไม่ได้สนใจอะไรหรอกครับ ผมปวดฉี่จะแย่อยู่แล้ว (ใบให้ก็ได้ว่าห้องน้ำที่นี่ ทั้งสวย ทั้งหรู และก็สะอาดด้วยหละ คิคิ) ตอนที่ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำ ผมก็เจอผู้ชายคนหนึ่ง ผิวขาวฮะ จัดได้ว่าน่ารักเลยหล่ะ คิวเข้ม ใส่แว่น ออกตี๋ๆๆหน่อย (เค้าชื่อเวฟฮะ) กำลังล้างมืออยู่ ส่วนผมเดินไปส่องกระจก แล้วก็จะเดินไปเข้าห้องน้ำ ผมเปิดประตูห้องน้ำเข้าไปแล้วหล่ะครับ กำลังจะหันมาปิด ก็เจอพี่เวฟเนี่ยแหละใช้มือดันประตูห้องน้ำของผมอยู่ ผมตกใจน... อ่านทั้งเรื่อง
