งานทั้งคู่ผมเองบางทีก็ต้องเข้าเวรบ้านช่องไม่ค่อยได้กลับ ส่วนแป้งก็ทำงานเป็นนักจิตวิทยาสังคมอยู่บริษัทแห่งหนึ่ง แต่พอทำไปได้ 15ปีก็ต้องออกมาอยู่กับบ้านเพราะบริษัทล้มละลาย อายุก็ 38 ปีแล้วผมเลยให้เธออยู่กับบ้านเฉย พอเจ้านิวจบ ม.3 ผมเลยจะให้ลูกไปเรียนโรงเรียนที่ไกลบ้านเพราะเจ้านิวดันสอบได้ ตอนแรกผมกับแป้งก็คุยกันอยู่ว่าจาเอายังไงดี ถามลูกลูกก็บอกว่ายังไงก็ได้เพราะมีเพื่อนสอบได้และไปกันหลายคน ปู่ย่าตายายเจ้านิวไม่อยากให้ไปเพราะคิดถึงหลาน ในที่สุดเจ้านิวมันอยากไป มารู้ที่หลังว่าที่สอบก็เพราะสอบตามแฟน แฟนไปก็เลยอยากตามไป ที่ไม่บอกเพราะแป้งมาบอกผม เจ้านิว ไม่ค่อนสนิทกับผมนักหรอกเพราะผมไม่ค่อยอยู่บ้า สนิทกับแม่เค้ามากกว่า มีไรก็คุยกับแม่แป้งก็เรียนจิตวิทยามาด้วยเลยให้คำปรึกษาและเค้าใจลูกมากกว่าผมที่ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไร แล้วปัญหาก็เกิดคือเจ้านิวจะต้องไปอยู่หอ แล้วลูกผมก็คนเดียวผมเลย ผ่อนคอนโดที่ใกล้โรงเรียนให้เลย
เพราะผมคิดว่าต้องไปอยู่อีกหลายปี ได้ของ และไม่ได้เดือดร้อนอะไร พอลูกไปเรียนแล้วซักพัก แป้งเริ่มบ่นกับผมว่าเหงา เพราะเธอไม่ได้ทำอะไร ผมก็ไม่ค่อยได้อยู่บ้านกลับก็ดึก เธอขอไปอยู่เป็นเพื่อนเจ้านิวแล้วเสาอาทิตย์ก็กลับมาบ้านพร้อมลูก แล้วบอกว่าถ้าผ... อ่านทั้งเรื่อง
