"มึงแน่ใจนะ ว่าไม่ต้องให้กูเข้าไปด้วย"
โชเฟอร์ หรือ กามูชิ เพื่อนคู่หูของผมเอ่ยถามเมื่อรถจอดสนิทริมฟุตบาธ
"ไม่ต้อง! มึงรออยู่ที่นี่ ถ้ากูหายไปนานผิดสังเกตุ มึงรีบไปแจ้งความได้เลย"
"โชคดีนะ ชิมาดะ"
"ขอบใจนะ อีกไม่นานก็รู้"
ผมตอบคำเพื่อน เปิดประตูรถก้าวเดินไปกดกริ่งที่ประตูหน้าบ้าน ไม่นานประตูเล็กแง้มออก ชายหน้าเหี้ยมโผล่ออกมา
"มาหาใคร!"
"เคียวจิ"
"มีธุระอะไร"
"มาไถ่ของคืน"
"เจ้านายคุยอยู่กับแขก ไม่ว่าง ต้องรอให้แขกกลับไปก่อน"
มันทำท่าจะปิดประตู ผมจึงกระตุกปืนจากเอวขึ้นมาจ่อทันที
"พากูไปหาเจ้านายมึงเดี๋ยวนี้เลย"
หน้ามันถอดสีถอยหลังกรูด ผมเดินตามมันจ่อปืนหว่างอกเป้าใหญ่ของมันตวาดสั่ง
"หันหลัง เดินนำไปเร็ว"
มันทำตามคำสั่งแต่โดยดี เพราะรู้ว่าผมต้องเอาจริงแน่
อันที่จริงเจ้าพ่อ เคียวจิ ไม่ว่างจริงๆ เขากำลังคุยธุระอยู่กับ โนโบรุ เจ้าพ่อของเขต ซันโนมิงะ พอเห็นลูกสมุนเดินนำผมเข้าไปหาเท่านั้น ถึงกับทำหน้าบึ้งตึงทันที
"เขาใช้ปืนบังคับ ให้พาเข้ามาครับ เจ้านาย"
มันรีบรายงานก่อนถูกด่า เจ้าพ่อ เคียวจิ พยักหน้ารับรู้มองผมที่อยู่เบื้องหลังลูกสมุน
"นายมีธุระอะไรกับฉันเหรอ ชิมาดะ"
"ผมมาขอไถ่ของคืน"
"ของอะไร นายกำลังพูดถึงอะไร"
"เรื่องลังอาวุธที่พวกผมเอามา ขายให้คุณ"
"นายเก็บปืนก่อนเถอะ แล้วค่อยๆพูดตกลงกัน นั่งก่อนซิ"
"ก็ได้ ถ้าไม่เป็นเพราะไอ้นี่กวนประสาท ผมคงไม่ต้องใช้ปืนบังคับมันหรอก"
ผมเก็บปืนเหน็บไว้ที่เอวอย่างเดิม ทำใจดีสู้เสือ แล้วนั่งลงยังโซฟาฝั่งตรงข้ามตามคำเชิญ
"ลังอาวุธ เป็นของนายงั้นเหรอ"
"ใช่...ของผม ไอ้โชจิ มันขโมยมาขาย"
"นายคุมเขต นิชิโนมิยะ เล็กนิดเดียว นายจะสะสมอาวุธไว้มากมายทำไมกัน เอางี้ดีมั๊ยฉันขอครึ่งนึง ให้นายไถ่ไปครึ่งนึง"
"ไม่ได้! เพื่อนผมมีหลายคนที่ต้องใช้อาวุธ ไม่งั้นผมจะมาขอไถ่ทำไม"
"แล้วถ้าฉันจะเอาให้ได้หละ"
เคียวจิเริ่มพูดกวนตามนิสัยของผู้ยิ่งใหญ่ ผมคาดการณ์ล่วงหน้าอยู่แล้ว ว่ายังไงเสียรูปการณ์ต้องออกมาเป็นแบบนี้แน่ จึงโต้ตอบกลับไปอย่างไม่คิดมาก่อนว่า
"คุณคิดว่าผมมาคนเดียวยังงั้นหรือ เคียวจิ ทันทีที่มีเสียงปืนดังขึ้นภายใ... อ่านทั้งเรื่อง
