“ถ้าแกโกรธพี่ก็ขอโทษ พี่คิดว่ามันเป็นวิธีหาเงินที่เร็วที่สุดแล้ว ไม่ไดตั้งใจจะดูถูกแกเลยน่ะ แต่ถ้าคิดดูมันก็ดีกว่าปล่อยไปตามยถากรรมน่ะเว้ย พี่ไม่อยากให้แกต้องออกจากมหาลัย อีกปีเดียวเองน่ะ แล้วพี่ว่ามันไม่เสียหายน่ะแกเองก็ไม่ได้บริสุทธิ์แล้ว อีกแค่ครั้งเดียวเอง แต่ถ้าแกไม่เห็นด้วยก็ถือว่าพี่ไม่ได้พูดล่ะกัน”
หนูนั่งเงียบไม่ตอบคิดวนไปวนมาสิ่งที่พี่ปลาพูด พี่ปลาก็ไม่ได้เร่งแต่นั่งกันเงียบๆ หนูเองก็ไม่ได้บริสุทธิ์แล้วอย่างที่พี่ปลาว่า หนูเคยมีอะไรกับแฟนตอนปีสอง แต่เราจบกันอย่างรวดเร็วเพราะเค้ามีคนอื่นไปด้วย จากนั้นหนูก็ไม่ได้ยุ่งกับใครอีก แต่การจะให้ไปมีอะไรก็คนที่ไม่ได้รู้จักเลย จะทำใจได้เหรอ
“แล้วถ้ามีคนรู้ล่ะพี่” หนูพูดทำลายความเงียบ “ใครจะมารู้ พี่จัดการให้เอง ลูกค้ามันไม่พูดอยู่แล้วล่ะ เดี๋ยวพี่หา ลูกค้าที่ดีๆให้ไปเปิดโรงแรมดีๆเลยไม่ใช่ม่านรูด หน้าตาอย่างแกขี้คร้านจะมีเสี่ยมาเข้าแถวรอ แต่แกแน่ใจป่าว ตกลงแล้วเปลี่ยนไม่ได้น่ะ” หนูคุยกับพี่ปลาอยู่นานกว่าจะตัดสินใจได้ มันคงเป็นทางออกสุดท้าย คืนนั้นหนูนอนไม่หลับเลย พี่ปลาขอรูปหนูไปใบนึง แล้วหายไปประมาณสามวันก็โทรมาบอกว่าได้ลูกค้าแล้วเป็นคนญี่ปุ่นชื่อเคนทาโร่ ยินดีให้ตามราคาที่หนูขอ เค้าดูชอบหนูมากขอรูปใบนั้นไปเก็บไว้เลย พี่ปลาบอกว่าเจอเค้าแล้วคุยดี อายุ40 แต่ท่าทางไม่แก่เลย โกนผมทั้งหัว มีหนวดนิดหน่อยยังกับยากูซ่าแนะ หุ่นดีสูงใหญ่ไม่เตี้ยเหมือนไอ้ยุ่นทั่วไป สงสัยมีเชื้อผสม พี่ปลาบอกว่าเค้ายิ่งรู้เรื... อ่านทั้งเรื่อง
