คืนนั้นผมกลับเข้าห้องแต่แม่กลับมาก่อนแล้ว ผมรู้สึกเขินๆประหม่าที่เห็นแม่รอผมในชุดนอน แต่แม่กลับเฉยยิ้มรับเหมือนไม่มีอะไรทักทายถามผม “แดงคงหิวกินอะไรมาหรือยัง”ผมบอกไปตรงๆ “ไม่หิวผมกินมาแล้วครับ”แม่บอก “ถ้าอย่างนั้นก็อาบน้ำแล้วมาดูโทรทัศน์กัน” ก็เป็นปกติที่ผมมักดูทีวีกับแม่แต่วันนี้ไม่เหมือนวันก่อน ผมอาบน้ำเสร็จแม่นั่งดูทีวีรอเรียกให้ผมไปนั่งด้วยปกติเราจะพูดคุยกันสนุกแต่วันนี้ผมนั่งสงบเสงี่ยมข้างแม่ๆอมยิ้มขำ “ทำไมทำตัวหงิมๆอย่างนั้นเป็นไรไป”ผมกระดากเขินพูดไม่ออกแม่เอามือลูบหน้าบีบจมูกผม “หรือเป็นเพราะเมื่อคืน”ผมยังไม่กล้าพูดอะไรแม่โอบผมเข้าซบอกลูบหัวผมอย่างเอนดู “แม่บอกแล้วอย่าคิดมากมันครั้งแรกก็แบบนี้”ผมเงยหน้ามองแม่ยิ้มถาม “มองแม่ทำไมชอบไม่ใช่เหรอ”ผมพูดอ้อมแอ้ม “มันจะจะถูกเหรอที่เราทำกันแบบนี้” แม่บอก “ถูกสิถูกเต็มๆเลย”แม่โอบกอดผม “แม่รักแดงๆรักแม่ไม่ใช่เหรอ”ผมบอก “ครับผมรักแม่แต่มันยังไงๆอยู่ก็ไม่รู้ใครรู้เข้าจะว่าไง”แม่บอก “อย่าให้ใครรู้สิเรารักกันทำรักกันไม่เห็นจะเป็นไรแดงชอบอยากได้ไม่ใช่เหรอเห็นแอบดูแม่
บ่อยๆนี่แม่ให้แล้วไงไม่พอใจเหรอ”ผมพยักหน้ารับ แม่บอก “แดงเข้าใจนะแม่ก็ต้องการไอ้เฮงซวยที่ทำให้แดงเกิดมันเอากับแม่แค่ไม่ถึงสามเดือนพอรู้แม่ท้องมันก็หายหัวไป ถ้าวันนี้แม่จะปล่อยให้แก่เหี่ยวตายไปเฉยๆก็เสียดายจะไปเอากับคนอื่นแม่ก็ไม่ต้องการ”ผมพยักหน้ารับเพราะขบคิดมาทั้งวัน “ครับผมเข้าใจแล้ว”แม่บอก “ดีเราเข้าใจกันแล้วต่อไปนี้เราจะนอนเตียงเดียวกันเมื่อไรก็ได้ เมื่อค... อ่านทั้งเรื่อง
ชอบคับ
Anonym | 3/27/2024 - 07:23