เรื่องของมุย

เมื่อแรกเข้ามากรุงเทพฯ นั้น เราสองคนอายุเพิ่งจะ15 เท่านั้น เราสองคนหาหอพักด้วยความที่บ้านของเรามีอันจะกิน ทั้งคู่ เราก็เช่าหอพักแยกห้องกัน แต่อยู่ในหอเดียวกัน เรามักจะออกไปเรียนพร้อมกัน แต่ช่วงกลับจะไม่พร้อมกันเพราะมุย ชอบเล่นกีฬาทุกชนิด ส่วนผมมันเด็กเรียนก็มักจะไปกวดวิชา มุยเป็นคนที่สวรรค์ส่งมาจริงๆ เรียนรู้อะไรได้เร็วและเก่งโดย ไม่ต้องมากวดวิชาอย่างผม หน้าตามันก็จัดได้ว่าหล่อทีเดียว เล่นกีฬาก็เป็นเรื่องเป็นราว เราเริ่มเรียนม.4 ได้ประมาณ 1 เดือน มุยก็เริ่มชอบสาวคนหนึ่ง เธอเป็นเด็กอุตรดิตถ์ ชื่อแมวครับ เรียนอยู่ศิลป์-ฝรั่งเศส มุยไม่เคยได้สัมผัสสาวๆ มาก่อน เช่นเดียวกับผม เพราะว่าเราเรียนโรงเรียนชายล้วนมาก่อน เลยจีบไม่ค่อยจะเป็น แต่ยังหวังเสมอที่จะได้เธอเป็นแฟน แมวมีบ้านอยู่ไม่ไกลจากเราเท่าไรนัก แมวพักอยู่กับป้าซึ่งแมวเองก็ไม่ค่อยอยากจะพักด้วยเท่าไร แต่เป็นเพราะที่บ้านเธออยาก จะให้ป้าดูแล เธอก็เลยต้องจำอยู่ มาวันหนึ่งมุยเตะบอลกับเพื่อนหลังเลิกเรียน อันเป็นกิจวัตรตามปกติ เตะจนกระทั่ง ห้าโมงเย็น มุยกำลังจะกลับบ้าน เผอิญตาไปเห็นแมวนั่งอยู่ที่ม้าหิน เขาเลยเดินไปหาและถามว่า เพราะอะไร ทำไมไม่กลับบ้านเสียที แมวบอกว่าเธอทำสมุดงานวิชาคณิตศาสตร์หาย ซึ่งเธอได้ทำเสร็จแล้วเรียบร้อย แมวมารู้ว่าหาย ตอนที่เพื่อนจะยืม เมื่อหายไปเธอก็ต้องมาลอกใหม่ ตั้งแต่ต้นซึ่งกินเวลาไม่น้อยและจะส่งวันจันทร์นี้แล้ว มุยเสนอให้แมว ไปกินข้าวและนั่งทำที่บ้านดีกว่า แมวไม่อยากกลับ เพราะถ้ากลับไปแล้วจะไม่มีโอกาสได้ทำ เพราะว่าป้าจะพาเธอไปลพบุรี ด้วย จะกลับวันอาทิตย์เย็น มุยเสนอให้แมวโทรไปมือถือป้าว่าไม่ไปด้วย ป้าเองก็รอไม่ได้และออกไปก่อนนานแล้ว แมวค่อยสบายใจ มุยถือโอกาสนั่งรถเมล์กลับเป็นเพื่อนแมว หอของมุยถึงก่อน มุยก็ชวนให้แมวลงมากินข้าวเป็นเพื่อนกันก่อน แล้วจะไปส่ง หลังจากกินข้าวมุยก็ชวนแมวมาดูห้องพัก พร้อมเสนอว่าหากไม่รังเกียจจะอยู่ค้างที่นี่ก็ได้ มุยจะช่วยทำ แมวเองขี้เกียจจะกลับบ้าน... อ่านทั้งเรื่อง