เหตการณ์ขึ้นสามสี่วันทางชลก็โทรมาหาดิฉัน
"ทำไมพี่ไม่รับสายพวกผม งานจัดสวนที่พวกผมทำค้างไว้ยังไม่เสร็จเลยนะครับ พี่ต้องสรุปเรื่องต้นไม้พวกผมจะได้สรุปงานครับ เรื่องที่ผ่านมาพี่บอกว่าเรายังสมาคมกันแบบเพื่อนยังไง ถ้าพี่ไม่ยอมพูดกับ
พวกผม ขอพวกผมสรุปงานจบนะครับ"
ดิฉันเองก็ค่อนข้างสับสน แต่เราตกลงว่ายังคบหากันในสถานะเพื่อน และงานที่พวกเขาทำอยู่ ตัวดิฉันเองก็เป็นผู้ใหญ่ด้วยสัญยากับเด็กๆไว้และเรื่องราวที่เกิดก็ไม่ใช่ความผิดของพวกเขาทุกๆคนต่างโดนพา
ไปโดยอารมณ์และสถานการเองสำหรับตัวเองแล้วความสุขที่ได้รับมันก็เป็นความแปลกใหม่ซาบซ่านไปอีกรูปแบบแต่ก็ตะขิดตะขวงใจอย่างไรก็ไม่รู้ หลังจากนั้นทางคมและชลก็พยายามโทรมาหาอีกหลาย
ครั้งจนดิฉันตัดสินใจไปพบพวกเขา เมื่อดิฉันเดินทางถึงออฟฟิศพวกเขาเขาทั้งสองก็นั่งรออยู่แล้ว ชลเป็นคนมาเปิดประตูให้ดิฉันเข้าข้างใน เขายังขี้เล่นเหมือนเดิม
"สวัสดีครับพี่ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะครับ มากกว่าเดิมอีก"
"พี่ Working women นะจ๊ะ เช้าๆอย่างนี้ต้องทำตัวสวยเป็นธรรมดา"
ตอนแรกๆที่เข้าไปที่สถานที่ที่พวกเราเคยมีอะไรกันก็สั่นๆอยู่เหมือนกัน จนกระทั่งคมเอากาแฟมาเสริฟพร้อมนำไปที่ห้องแบบดิฉันเองรู้สึกสะดุ้งเหมือนกันเพราะเป็นห้องที่คราวก่อนพวกเรามีอะไรกัน
ความรู้สึกมันแปลกๆ คมจับข้อศอกดิฉันเบาๆพาไปนั่งที่โซฟาตัวเดิม ส่วนชลก็กระเซ้าอีกว่า
"วันนี้เราจัดห้องใหม่ ไม่รกเหมือนคราวก่อน คราวก่อนพวกเราไม่คิดว่าจะมีแขกครับ"
"พี่ไม่เห็นความแตกต่างเลยนี่ รกเหมือนเดิม"
ชลขอตัวออกไปพบลูกค้าสักครู่ เดี๋ยวจะกลับมา
ส่วนคมก็พูดออกมาว่า"พี่ครับผมพูดอย่างเปิดอกเลยนะครับ ผมเองก็คิดมาหลายวันแล้ว เหตการณ์ต่างๆมันผ่านมาและผ่านไปรวดเร็ว พี่เองก็คงคิดมากเหมือนกันหลังกลับบ้านไปวันนั้น ผมว่าพวกเราควร
กลับมาอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงดีกว่า มันคงไม่เกิดประโยชน์อะไรถ้าเราถามตัวเองให้จมกับปัญหา พี่ครับพวกผมหลงพี่ผมไม่กล้าใช้คำว่ารักหรอกครับ พี่มีครอบครัวแล้วแต่ผมก็ยังอยากเปิดความในใจ
ของเราให้พี่รับรู้ ทุกเวลาหลังจากวันนั้นเรานั่งพูดแต่เรื่องพี่เรารู้เราผิด แต่เราหยุดมันไม่ได้ ไปเรียนเ... อ่านทั้งเรื่อง
