พี่ทั้งสอง ให้การต้อนรับอบอุ่นเหมือนผมเป็นน้องชายจริงๆคนหนึ่ง ผมอยู่ที่ชั้นล่างของบ้านเป็นห้องไม่กว้างนักอยู่ด้านหลังของตัวบ้าน พวกพี่พักกันชั้นบน บางทีตอนเช้าต่างคนต่างรีบอาบน้ำแต่งตัวออกจากบ้าน ทำให้พี่แอ๋วหรือพี่อุ้มลงมาใช้ห้องน้ำชั้นล่างบ่อยๆ เสื้อผ้าที่จะซักมักจะเอามากองรวมกันไว้ในตะกร้าที่ห้องน้ำชั้นล่างรอให้แม่ บ้านเอาไ ปซัก เช้าประมาณเจ็ดโมงพี่ๆ เขาก็ออกจากบ้านกันแล้ว ส่วนผมดีหน่อยออกจากบ้านสายได้เพราะโรงเรียนอยู่ไม่ไกลจากบ้านนัก นั่งรถเมล์ 10-15 นาทีก็ถึง ผมมักใช้ห้องน้ำเป็นคนสุดท้ายและออกจากบ้านสายกว่าทุกคน
แม่บ้านจะมา เก็บเสื้อผ้าไปซักตอน 8-9 โมง บางวันพี่ๆเขาจะเอากางเกงในมาแช่ทิ้งไว้ในชามกาละมังในห้องน้ำชั้นล่าง 2-3 วันถึงซักกันที และส่วนใหญ่จะซักกันวันอาทิตย์ซึ่งผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร เป็นอย่างนี้มาสองปีแล้ว
จนกระทั่งวันเช้าวันเสาร์วันหนึ่ง พี่ทั้งสองออกไปเดินสวนจตุจักร ซึ่งผมไม่อยากไปเพราะมีนัดเรียนพิเศษตอนบ่าย ผมเลยเข้าห้องน้ำสายหน่อย แต่วันนั้นแม่บ้านยังไม่ได้มาเก็บเสื้อผ้าไป ผมเอาเสื้อของผมมาใส่รวมในตะกร้า ในตะกร้ามีเสื้อผ้าอัดอยู่เต็ม สายตาเหลือบไปเห็นกางกางในของผู้หญิงตัวหนึ่งวางรวมอยู่ในนั้น ความอยากรู้อยากเห็นผมเลยเขี่ยๆ แล้วหยิบขึ้นมาดูมันเป็นกางเกงในเนื้อผ้าคัตตอนสีขาวเนื้อนิ่มๆ มีขอบยางเล็กๆ ผมค่อยๆคลี่ออกดูและพลิกดูข้างในเห็นมีรอยเปื้อนเป็นคราบตรงกลางชิ้นด้าน หน้าเป็นแนว จากข้างล่างขึ้นมายาวประมาณ 2 นิ้ว เป็นคล้ายคราบแป้งเปียกที่แห้งติดอยู่ ผมลองเอามาดมดูกลิ่นมันแปลกๆ จะว่าเหม็นก็ไม่ใช่ คาวก็ไม่เชิง จะว่าหอมก็ไม่ใช่อีกนั่นแหละ กลิ่นมันเร้าใจเร้าอารมณ์แปลกๆ และทันทีผมก็รู้สึกอาก... อ่านทั้งเรื่อง
