งยืนอยู่เฉยๆโดยไม่ได้สั่งอะไร พยาบาลคนหนึ่งกำลังยืนตรวจแฟ้มของดิฉัน เธออ่านสองสามบรรทัดแล้วจ้องมองดิฉันอย่างแปลกๆ แล้วก็อ่านต่อไป ในที่สุดเธอก็พูดว่า “พาเธอไปส้วม พัสดีสั่งให้พาเธอ
เข้าไปอยู่ห้องในสุด ด้านซ้าย” เธอหยิบเสื้อคลุมสีฟ้าตัวสั้นๆ ออกมาจากลิ้นชักโลหะแล้วส่งให้ผู้คุมหญิง “ใส่กุญแจมือเธอเธอไว้อย่างนั้น จนกว่าจะพาเธอกลับไปเข้าห้องขัง” พยาบาลมองหน้าดิฉันอีก
ครั้งอย่างแปลกใจ “หน้าของเธอเป็นอะไร” “ตอนที่เราเอาตัวมา เธอก็เป็นอย่างนี้อยู่แล้ว” “เธออาจจะหกล้มก็ได้ ได้ยินว่าเธออาละวาดอย่างคลุ้มคลั่งในศาล” “อุบัติเหตุเหมือนเดิม” พยาบาลสาวส่ายหน้า
อย่างไม่ใส่ใจ “พาเธอไปส้วมและทิ้งไว้บนโถ เอาสายรัดมัดเธอไว้ด้วย เดี๋ยวอาละวาดอีก” พวกเขาพาดิฉันเข้าไปในห้องเล็กๆ มันยาวราวๆ 3 เมตร และกว้างไม่เกิน 2 เมตร พอประตูถูกผลักออก กลิ่นเหม์
นน่าขยะแขยงก็โชยออกมา ดิฉันเริ่มไอรู้สึกคลื่นไส้ทันที “เธอคิดว่ามันเหม็นรึ” ผู้คุมหญิงหัวเราะ “ทนเอาหน่อยนะที่รัก...ไม่เห็นมีอะไรซักหน่อย” อ่างล้างมือสกปรก มีโถส้วมอยู่สองอันซึ่งสกปรกไม่แพ้
กัน โถส้วมแต่ละอันมีห่วงเหล็กที่สนิมจับเขรอะติดอยู่ ผู้คุมดึงเอาสายผ้าใบสกปรกออกมา ผู้คมคนหนึ่งจับดิฉันให้ยินอยู่หน้าโถส้วม เอื้อมมือเข้าไปใต้กระโปรงดึงกางเกงในออกมา มันเป็นคราบเขรอะ
และชื้น ดิฉันรู้สึกอายขณะที่มันถูกดึงลงมาอยู่ตรงเข่า “เอาละ” เธอสั่ง “ก้าวออกมา” แล้วเธอก็ถลกกระโปรงขึ้นมา ดึงให้มากระจุกอยู่รอบอก ในขณะที่ดิฉันนั่งลงไป ผู้คุมหญิงคนหนึ่งเกี่ยวสายผ้าใบคล้อง
กับห่วงข้างหนึ่งบนพื้น ดึงมันให้ขึ้นมารัดบนตักดิฉันและสับเข้ากับห่วงอีกอันบนพื้น ร่างของดิฉันถูกมัดติดกับโถเปล่า เนื้อตัวดิฉันเริ่มสัมผัสกับน้ำ แล้วพวกเขาก็ออกไป กางเกงในของดิฉันม้วนขดกองอยู่
บนพื้น ดิฉันพยายามเอื้อมเท้าเข้าไปหา แล้วใช้นิ้วหนีบรอบๆเจ้าสิ่งที่เต็มไปด้วยคราบนี้ แล้วเขี่ยขาที่สกปรกไม่แพ้กันมาทางข้างหลัง จัดการเตะมันออกไปให้พ้นหูพ้นตา ดิฉันรอจนกระทั่งกล้ามเนื้อทุก
แห่งในร่างกายเริ่มกระตุกก็เริ่มกรีดร้องเสียงหลง และร้องอยู่อย่างนั้นเป็นเวลานาน ในที่สุดผู้คนสองคนก็ตรงเข... อ่านทั้งเรื่อง
