แล้วมั๊ง จนผมขึ้นปีสองก็พบรักกับโบว์ สาวน้อยลูกคนเล็กของตระกูลมีชื่อ เธอหลงไหลในเอกลักษณ์ของการท่องเที่ยวและผจญภัยของผม ทำให้เธอตามผมติดต้อยๆ แทบจะมาอยู่กับผมที่ห้องด้วยเลย สาว
น้อยของเธอก็ช่างน่ารักน่าถนุถนอม ขาวใสสมวัยตากลมโตหน้ามนรูปไข่ริมฝีปากอวบอิ่มแดงน่าดูดชมัดที่ผมไม่เคยลืม หน้าอกที่อวบใหญ่เอวคอดสะโพกผายกลมกลึง โหนกโนนนูนอูมเป็นพลูไม่หนี
ทุเรียนราคาแพงที่เพียรพยายามคาบงับไอ้ก้านยาวของผมไม่รู้เบื่อ อุยไรเบาบางยังกับเส้นไหมชั้นดี ชั้นดี…ใช่เธอเป็นผู้หญิงในตระกูลดีมีเกียรติ โบว์ยอมตายถวายชีวิตกับผม ขึ้นเหนือล่องใต้ตะวันออก
ตะวันตกเธอลุยไปกับผม แรกเริ่มผมเที่ยวเป็นกลุ่มเฮ้วกันไป ค่ำไหนนอนนั่น จนโบว์เข้ามาผมก็ต้องแยกออกจากเพื่อน ไม่ว่ารถผมรถเธอเราทั้งขึ้นทั้งล่องกันสองคนด้วยความสุข แม้เบาะรถเราจะเขรอะ
ไปด้วยรอยแห่งความสุขไปบ้างแต่มันก็ยิ่งกระตุ้นให้เราเริ่มกันอีกเรื่อยๆไม่รู้เบื่อ ใช่โบว์เป็นผู้หญิงไฟแรงสูง แตะๆก็ติด แม้เธอจะเฉอะแฉะอยู่กับคราบความรักอีกหลายชั่วโมงบนรถของเรา ผมก็ชอบที่ซ้ำ
รอยความชื้นแฉะได้อีกเรื่อยๆ หมดประโยชน์ที่จะแวะพักเพราะเธอต้องโดนผมทำให้แฉะเยิ้มอยู่ตลอด โบว์ยิ้มหน้าใส เธอชอบ…เธอจึงชอบใส่กระโปรงไปเที่ยว
ทิปใหม่ที่โบว์ไม่ค่อยอยากไปด้วยแต่ทนลูกอ้อนและอุดมการณ์การท่องไปอย่างอิสระของผมไม่ได้ เธอจึงต้องยอม เป็นทิปที่ผมต้องจดจำไปตลอดชีวิต ทิปนี้ไม่มีรถนั่นคือสิ่งที่ผมบอกโบว์ เราเริ่มออกเดิน
ทางกันตอนบ่าย เป้สองเต๊นส์หนึ่งความแฉะเยิ้มและโบว์ใส่กระโปรง”ไอ้บ้า”นั่นเป็นคำพูดบ่นผมก่อนออกจากห้องพักตอนที่ผมกอดเอวเธอไว้ติดก้นงอนเปลือยเปล่าปล่อยให้ไอ้ก้านยาวของผมโดนพลู
ทุเรียนหนีบรีดความแฉะเยิ้มสู่ภายในและเดินทำหน้างอนใส่ผมอย่างมีความสุขก่อนออกจากห้องพัก
สุดปลายทางที่รถเมล์จะไปถึงบนถนนเส้นเมนนั่นคือจุดเริ่มต้นของเราพร้อมกับความท้าทาย สี่ทุ่มกว่ากับร้านอาหารริมทางที่ผมไม่คุ้นเคยรถขนส่งการเกษตรขนาดเล็กคันที่สามที่เราอาศัยมา จอดดื่มกินและ
แยกกับเรา ผมพาโบว์เข้าไปหาอะไรดื่มกินเช่นกัน ในร้านโบว์กลายเป็นสิ่งเดียวที่ถูกมองมากที่สุดเมื่อเราเดินเข้าไปจนเริ่มอึดอ... อ่านทั้งเรื่อง
