ซึ่งตอนแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไรกับเธอหรอกครับเพราะฐานะของเราต่างกันราวฟ้ากับเหว....แต่ด้วยความที่พี่ด้ายเป็นพี่รหัสของผม....เธอจึงดูแลเรื่องการเรียนและความเป็นอยู่ในรั้วมหาลัยของผมเป็นอย่างดีจึงทำให้เราทั้งสองคนมีความสนิทสนมกันมากขึ้นตามลำดับ และด้วยความใกล้ชิดกันนี่เองจึงทำให้ผมได้เห็นใต้ร่มผ้าของเธออยู่บ่อยๆ เพื่อนๆหลายคนคงรู้นะครับว่าเสื้อนิสิตนั้นบางขนาดไหน....แค่มองแบบไม่ตั้งใจก็ทะลุเห็นไปถึงบราตัวสวยที่อยู่ภายในแล้วราวกับว่าเธอไม่ได้สวมเสื้ออยู่เลย แถมเวลาที่เธอสวมกระโปรงนิสิตสั้นๆยังชอบเผลอปล่อยหวอให้ผมเห็นอยู่เสมอ....ซึ่งชั้นในของเธอมักจะเป็นกางเกงในลูกไม้ที่บางมากๆ...จนผมเห็นลึกไปถึงไรขนของเธอเลย....แค่นึกภาพวันนั้นก็ทำให้ผมเจี๊ยวแข็งแล้วล่ะครับ...ดังนั้นผมจึงมักมีอารมณ์ทางเพศอยู่เสมอเมื่ออยู่ใกล้ๆเธอ....โดยที่พี่ด้ายไม่รู้ตัวเลยว่าน้องรหัสคนนี้มักเก็บภาพเธอไปชักว่าวอยู่บ่อยๆ
จนมาวันหนึ่งระหว่างที่ผมกำลังเดินทางไปเรียนผมบังเอิญเจอกับพี่หาญกับพรรคพวกนักเลงใหญ่แถวบ้านเกิดของผมซึ่งเขาจำผมได้และพยายามบังคับขายกระป๋องโค้กที่เขาอ้างว่าเป็นยาไว้มอมผู้หญิงให้กับผมในราคา 500 บาท ด้วยความกลัวจะถูกทำร้ายผมจึงยื่นเงินให้เขา 300 บาท ซึ่งเขาก็ทำหน้าไม่พอใจแต่พอค้นตัวผมก็มีเงินอยู่เท่านั้นจริงๆ เขาจึงคว้าเงินทั้งหมดไปพร้อมกับทิ้งกระป๋องโค้กไว้ให้ดูต่างหน้า....ผมคิดว่าเช้าวันนั้นคงเป็นวันซวยของผมจริงๆเพราะผมไม่เ... อ่านทั้งเรื่อง
