ออกมารอน้องจอยแต่เช้าตรู่"อ้าว.น้าเลิศ.มานานรึยังคะ""เพิ่งมาได้ครู่เดียวครับ""งั้นไปเถอะค่ะเดี๋ยวจอยสาย"จอยนุ่งกระโปรงสั้น.พอก้าวขึ้นรถสามล้อ.กระโปรงร่นขึ้นไปอีก.ช่องว่างระหว่างขามันกว้างเสียจนเกือบเห็นกางเกงใน.บุญเลิศใจหายแว้บใจเต้นระส่ำ.แล้วหันมาคร่อมอาน.ถีบรถออกไป.เกือบ 1 ทุ่ม เลิศนั่งกินเหล้าไปจนเกือบหมดแบนพอดี"น้าเลิศ.น้าเลิศ""อ้าว.น้องจอย.เพิ่งกลับเหรอครับ""ค่ะ.พอดีเคลียร์งานเจ้านายเค้าเร่งมาค่ะ" "งั้นไปครับ.เดี๋ยวน้าถีบไปส่งให้"บุญเลิศกระดกเหล้าจนหมดแก้ว.แล้วเดินไปที่สามล้อ.พอน้องจอยก้าวขาขึ้น.เลิศแอบมองอีก..แหมเกือบเห็น.มืดไปหน่อย"น้าเลิศขี่ไหวรึเปล่าคะ""ไหวซี่ครับ.สบายมาก..ครับ..น้องจอย"เลิศปั่นสามล้อคู่ใจมาเรื่อยๆ.เห็นเสียงเงียบไป.จึงหันมาดู พบว่าน้องจอยหลับอยู่.สายตามองลงมาที่กระโปรง.ขาจอยถ่างอ้าจนน่าที่จะมองเห็นของดีที่หว่างขาได้สบาย..แต่มันมืดไปหน่อย.จึงถีบไปที่มีแสงไฟแล้วค่อยๆ จอดอย่างช้าๆ.เลิศก้มลงมองลอดหว่างขา.เห็นกางเกงในสีอ่อนๆมันอูมนูนมาก"อูยยยย...โห"เลิศเริ่มรวบรวมความกล้า.แล้วตัดสินใจล้วงมือ
เข้าไป.มือดำหยาบกร้านค่อยๆลอดผ่านชายกระโปรงเข้าไป."ถึงแล้วเหรอคะ.น้าเลิศ" เลิศตกใจ.รีบชักมือกลับ.จอยงัวเงียถามขึ้นมา.เลิศจึงตอบเสียงตะกุกตะกัก".เปล่า... อ่านทั้งเรื่อง
