มาทำเข้าจนได้ เป็น เพราะไอเดียห่ามๆของคุณโต้งเพื่อนสนิทของผมที่วางแผนจะได้ไปเล็งสาวต่าง โรงเรียน ผมเองเลยต้องโดนลากมาลงชื่อไปเป็นเพื่อนมัน ด้วย พร้อมกับเพื่อนผู้ร่วมชะตากรรมในกลุ่มอีกสองสามคนที่พี่เชอรี่คัดมาแล้วว่า หน้าตาพอไปวัดไปวาได้ ผมเองเป็นเด็กกิจกรรมคนหนึ่ง ของรุ่น ทำงานใหญ่ๆของรุ่นมาแล้วหลายงาน แต่การเป็นเชียร์ลีดเดอร์นี่เป็นข้อยกเว้น เพราะเป็นสิ่งที่ผมไม่เคยคิดว่าจะต้องทำมาก่อน ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองดูดีพอที่จะทำอะไรแบบนี้ความจริงพี่เชอรี่มาทาบทามผม หลายหนตั้งแต่กีฬาเยาวชนสองสามปีก่อน แต่ผมปฏิเสธ ไปเพราะไม่เซลฟ์พอ "นี่นายเต้ เธอน่ะถล่มตัวไปแล้วนะยะหล่อน ดูรูปร่างเธอดิ๊ ออกจะสะม๊าดสะม้าด สูงก็ร้อยเจ็ดสิบแปดไหล่ยี่สิบห้า อก สี่สิบสอง เอวยี่สิบหก หน้าตาก็ละม้ายคล้ายคลึง..." พี่แกพูดพลางทำหน้าชวนฝันๆ "พอๆๆๆ พี่เชอรี่ ผมจะอ้วก ตกลงจะรับไม่รับ เสีย เวลา" "รับไว้ด้วยหัวใจเลยย่ะ พ่อหนุ่มนักรักของช้า
นนนนน" ความจริงที่พี่เชอรี่พูดมาก็น่าคิด ผมเองไม่เคยพินิจพิเคราะห์ดูร่างกายของ ตัวเองด้วยความชื่นชมมาก่อนเลย ผมเล่นกีฬาหลังเลิกเรียนกับเพื่อนบ้างก็เล็กน้อย แต่ก็ไม่ถึงกับเพาะกล้าม แต่รูปร่างใหญ่ลำสันเนี่ยเป็น มรดกตกทอดมาจากบิดามารดาอีกทีหนึ่ง นับว่าเป็นโชคดีของผม เพื่อนๆ ของผมหลายคนเคยบ่นอิจฉารูปร่างของผมเหมือนกันแต่ผมไม่ เคยคิดอะไร พอพี่เชอรี่พูดขึ้นมาผมถึงได้นึกเอะใจขึ้นมาได้ โดยปกติที่โรงเรียนมีผู้หญิงมาเลียบๆ เคียงๆ ผมก็บ่อย แต่ผมไม่เคยคิด... อ่านทั้งเรื่อง
