จนกระทั่ง พี่อุแต่งงานแล้วก็ยังทำงานอยู่ที่บ้านผม สามีเธอเป็นข้าราชการอยู่ต่างจังหวัด กลับบ้านอาทิตย์ละครั้ง ช่วงหลังรู้สึกจะกลับห่างขึ้น พี่อุชอบบ่นเสมอว่า กลัวสามีจะ มีเมียน้อย วันนั้นผมไม่มีเรียนจึงอยู่บ้านทำงานกับพี่อุ เพื่อนผมไปออกตลาด คุณพ่อคุณแม่ก็อยู่ต่างจังหวัด นานๆ จะเข้ามา วันนี้เองที่พี่อุดูสีหน้าไม่ดีเลย เหมือนคนไม่สบาย เธอขอตัวไปนอนพักข้างบนบ้าน ซึ่งมีห้องว่างอยู่ ผมเลยต้องนั่งรับ โทรศัพท์แทนไปก่อน มีลูกค้ารายหนึ่งต้องการพูดกับพี่ อุ ผมจึงขึ้นไปตาม ไปดูที่ห้องก็ไม่เห็น ปรากฏว่าเธอไปนอนอ่าน หนังสืออยู่ที่ห้องผม พี่อุบอกว่า "หนังสือน่าอ่านนะ" หนังสือที่ว่าเป็นของก้องหล้า สุรไกร ออกแนวโรมานซ์มาก คนรุ่นเก่า จะรู้จักดี
ผมตกใจมากเพราะพี่อุถอด เสื้อสูทสั้นตัวนอกออก เหลือเพียงเสื้อตัวใน ที่สมัยนี้เรียกว่าสายเดี่ยวอยู่ตัวเดียว ตอนที่ ผมไปเห็น เธอยังนอนอยู่ กระโปรงสั้นสีน้ำเงินนั้นก็ร่นลงมาเล็กน้อย แต่ก็ทำให้ใจสั่นแต่พองาม ผมรีบบอกว่ามีโทรศัพท์มา พี่อุลงมาแล้วไปรับปรากฏว่าเขาวางสายไปแล้ว ผมเดินลงมาถึงก่อนก็มานั่งที่โซฟา แล้วเอนตัวลงนอนดูทีวี เพราะรู้สึกล้า เหมือนกัน คิดว่าพี่อุคงจะทำงานได้แล้ว สักพักหลังจากเธ... อ่านทั้งเรื่อง
