แสงสว่างจากดวงไฟสามดวงในคืนเดือนมืด ท่ามกลางสายฝนที่ตกมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา เด็กชายสามคนจับปลาท่ามกลางฝนอย่างทุลักทุเล
"ไม่ไหวว่ะ แม่งฝนตกหนักแบบนี้กูว่าปลามันวิ่งหมด" เด็กชายที่ถือฉมวกพูดพลางสับฉมวกลงที่พื้น
"พอเหอะว่ะกูว่า คืนนี้ เราแบ่งปลากันดีกว่า กลับบ้านเร็วหน่อยพรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียน"ไอ้จ้อยเด็กผู้ชายตัวเล็กสุดใน กลุ่มมองหน้าเพื่อนอีกคน
"หาที่หลบก่อนดีกว่า พรุ่งนี้แม่งเป็นไข้พอดี"ยังไม่ทันขาดคำเด็กสามคนรีบวิ่งไปพร้อมๆกัน
"ไปหลบที่บ้านไอ้เดชก่อน ไม่ไหวละแม่งฝนตกหนักชิบ"ไอ้เก่งคนถือฉมวกพูดพลางนำหน้าเพื่อนไปยังบ้านที่อยู่ไกล้ที่สุด
พอถึงบ้าน ไอ้เดช จัดแจงเอาปลาไปขังที่ครัวหลังบ้าน บ้านเดชเป็นบ้านไม้สองชั้นชั้นล่างเป็นใต้ถุนยกสูงตามแบบฉบับของบ้านตามชนบท
ทั่วไป บ้านของเดชจัดได้ว่าเป็นคนมีฐานะดีคนหนึ่งในหมู่บ้าน พ่อของเดชไปทำงานที่ประเทศญี่ปุ่นได้สองปีแล้ว ทำให้บ้านเดชอยู่แบบสบายๆ
ไม่ต้องดิ้นรนอะไรมากนัก
"แม่จ๋๋าๆ เดชมาแล้ว" ไอ้เดชตะโกนบอกแม่มัน
"มาแล้วหรอลูก แม่อาบน้ำอยู่ เช็ดตัวให้แห้งหน่อยนะเดี๋ยวไม่สบาย" แม่ของเดชตะโกนออกมาจากในห้องน้ำที่อยู่หลังบ้าน
"วันนี้ได้ปลานิดเดียวแม่ฝนตกแรงมากเลย"
"แม่บอกกี่ครั้งแล้ว อยากได้ปลาไปซื้อเอาที่ตลาดไม่ต้องอดหลับอดนอนไปหาหรอก"
"แหม..เดชอยากไปกับเพื่อนนี่แม่"ไอ้เดชพูดพลางเดินไปหยิบผ้าขนหนูเอาไปให้เพื่อน
"พวกมึงเช็ดตัวกันก่อน ฝนหยุดค่อยกลับบ้าน"
"กูว่ากูลุยฝนไปดีกว่า"ไอ้จ้อยพูดพลางจะวิ่งออกไป
"เฮ้ยกลับก็กลับด้วยกันสิวะ แม่งบ้านกูอยู่ไกล"
"เออกูว่า พวกมึงนอนนี่เลยดีกว่า ตอนเช้าค่อยไปเปลี่ยนเสื้อผ้าไปโรงเรียนที่บ้าน"ไอ้เดชบอกเพื่อนรักด้วยความเป็นห่วง
"กูก็ว่างั้น เช้าๆปลุกกันนะเว้ย เด๋วไปโรงเรียนไม่ทัน"ไอ้เก่งพูดพลางเช็ดหัวแรงๆ
"เอางั้นก็ได้"ไอ้จ้อยพูดทีท่ากังวลเล็กน้อย
"งั้นกูขึ้นไปหาเสื้อผ้าให้พวกมึงเปลี่ยนกันก่อน "ไอ้เดชพูดพลางเดินขึ้นบันไดบ้านไป
"เก่งกับจ้อย ตามสบายนะลูก นอนนี่แหละอย่าลุยฝนไปเลย"แม่เดชพูดออกมาจากในห้องน้ำ พลางตักน้ำรดตัวเสียงดัง ซ่าๆ
เดชเดินลงบันไดมาพร้อมกับเสื้อกางเกงยื่นให้เพื่อน
"พวกมึงอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากันก่อนนะเว่ย เด๋วกูอาบทีหลัง นั่นแม่กูอาบน้ำเสร็จละ"
"นอนกันซะที่นี่แหละ พรุ่งนี้แม่เอารถไปส่ง"แม่ของเดชเดินออกมาจากห้องน้ำ นุ่งผ้าถุงกำลังหันหลังและตากผ้าเช็ดตัวอยู่ ไอ้จ้อ... อ่านทั้งเรื่อง
