แห้งอีกหน่อยจึงค่อยไปอาบน้ำ สาย ๆ วันเสาร์อย่างนี้ที่ทำงานของเขาค่อนข้างเงียบสงบ เพื่อนร่วมงานและลูกน้องที่ทดสอบเสร็จสิ้นแล้วก็ทยอยกลับบ้านไปจนหมด โจนั่งดูไปเรื่อย ๆ บางครั้งก็ใช้ดินสอจดขยุกขยิกลงไปบนกระดาษข้าง ๆ ทีมทดสอบที่มาเมื่อเช้าทำงานเอาจริงเอาจังเหมือนจะเค้นพลังงานทั้งหมดของพวกเขาออกไปให้เหือดแห้ง แต่พวกทีมแพทย์คงไม่รู้ว่าตามปกตินั้นพวกเขาฝึกฝนกันหนักหน่วงกว่านี้มาก ดังนั้นแทนที่จะได้เห็นความเหน็ดเหนื่อยจนอ่อนล้า พวกเขายังคงเฮฮาได้จนจบการทดสอบ นอกจากเหงื่อที่เปียกชุ่มแล้วก็เรียกว่าเหนื่อยกันปานกลาง โจนั่งยิ้ม
น้อย ๆ เมื่อนึกถึงใบหน้าของหัวหน้าทีมทดสอบที่เป็นหญิงสาวร่างอวบ ที่ทำท่าทางขึงขังในตอนแรก ๆ แต่ถึงจะขี่จักรยานตามพวกเขาไปตลอดทาง แต่พอมาถึงปลายทางถึงกับนั่งลงอย่างอ่อนแรง
“ทีมของคุณนี่เหลือเชื่อจริง ๆ ” เสียงแหลมใสดังมาจากประตูห้อง ทำเอาโจเงยหน้าขึ้นมอง หมอสาวหัวหน้าทีมนั่น
เองที่มายืนอยู่หน้าประตู หยาดเหงื่อผุดเต็มหน้า เสื้อยืดที่สวมอยู่เปียกเหงื่อไปเกือบทั่วตัว เน้นทรวดทรงอะร้าอร่าม
เด่นชัด
“ขอบคุณครับหมอ…..” โจตอบพอได้ยิน “มีอะไรให้ผมรับใช้ไหมครับ”
“ขอบคุณค่ะ… เรียกแหม่มก็ได้ค่ะ” เธอตอบแล้วเดินเข้ามาด้านหน้าโต๊ะ “คุณยังไม่กลับหรือคะ”
“เดี๋ยวเหงื่อแห้งแล้วผมขออาบน้ำก่อนครับ” โจตอบก่อนที่จะลูกขึ้นไปจัดการน้ำเย็นมาให้ “น้ำเย็น ๆ แก้วใหญ่ ๆ ดี
สำหรับคนที่เพิ่งออกกำลังกายครับ” โจบอกพลางยื่นแก้วไปให้ แหม่มรับแก้วน้ำไปดื่มอย่างกระหาย
“ขอบคุณค่ะ ดีจริง ๆ ” เธอตอบหลังจากดื่มน้ำไปหลายอึก “กำลังดูสถิติหรือคะ”
“ครับ จะได้วางแผนฝึกกันต่อ” โจตอบ หยุดนิดหนึ่งก่อนหันไปเปิดตู้ข้างหลังคว้าเอาผ้าขนหนูอีกผืนออกมายื่น
ให้ “เหงื่อคุณม... อ่านทั้งเรื่อง
