เช้าวันรุ่งขึ้นแม่จันจึงลุกขึ้นมาอย่างสะโหลสะเหลเดินไม่ตรงทางเพราะความสุขเสียวที่ได้รับอย่างเต็มอื่มเมื่อคืน
ใบหน้าก็สดใสร่าเริงยิ้มแย้มอย่างคนมีความสุข
ซึ่งถูกจ้องมองอย่างอิจฉาริษาจากใครคนนึง จะเป็นใครไปไม่ได้..ก็แม่วาดนั่นเอง
ในขณะที่แหม่มแมรี่ก็ยังนอนซมอยู่บนเตียงหลังจากที่แทบจะคลานออกมาจากเรือนของไอ้ทัดให้ได้เมื่อคืนนี้
หลายวันผ่านไปขณะที่ท่านเจ้าคุณเดินผ่านห้องของคุณเรือง
ก็ได้ยินเสียงหัวร่อต่อกระซิกก็ผู้หญิงดังลอดมาจากในห้อง
ท่านเจ้าคุณจึงผลักประตูเข้าไปทันที
และพบว่าคนที่ไอ้เรืองนอนกกกอดอยู่หาใช่ใครอื่น..มิสแมรี่ผู้เป็นครูสอนบทเรียนบนเตียงให้ทั้งสองคนพ่อลูกนั่นเอง
"หยุดนะไอ้เรือง!!..ไอ้ลูกสารเลว!! มึงกล้าทำบัดสีในเรือนกูเชียวรึ"
"นายพ่อขอรับ..ลูก...เอ่อ..."
"มึงไม่ต้องมาพูด มึงทำอัปรีย์นัก มิสแมรี่เป็นครูของมึงนะ
เห็นทีกูต้องส่งมิสแมรี่กลับไปซะแล้ว ไม่ต้องรงต้องเรียนมันแล้ว"
"ไม่นะขอรับนายพ่อ..กระผมกับมิสแมรี่รักกัน เราจะแต่งงานกัน"
"แต่งงานเรอะ!!..ฝันไปเถอะไอ้เรือง กูไม่มีวันรับสะใภ้หัวแดงเป็นอันขาด
เฮ้ย...ใครอยู่แถวนี้ มาลากไอ้ลูกอัปรีย์ของกูออกไปซิ"
ซักพักก็มีทาสเข้ามาจะมาพาคุณเรืองออกไป
"ไม่ต้องมาจับกู กูออกไปเองได้"
คุณเรืองอารมณ์เสียที่ท่านเจ้าคุณไม่ยอมรับความรักระหว่างเขากับครูสาว
ส่วนท่านเจ้าคุณก็หันกลับมามองมิสแมรี่ซึ่งยืนเปลือยเปล่าอยู่ด้วยสายตาเคียดแค้นแล้วก็เดินจากไป
ดึกดื่นค่ำคืนแล้วแต่ยังมีชายผู้หนึ่งกำลังรอคอยการมาของหญิงสาวอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่
เป็นนายทัดนั่นเองที่แอบนัดแนะส่งข่าวขอให้แม่จันแอบลงมาพบกับเขาในยามนี้
เมื่อเด็กสาวมาถึงก็โผเข้าสวมกอดอดีตคนรักทันทีเพราะยังหลงเหลือความอาลัยอาวรณ์ในตัวของนายทัดอยู่
"พี่ทัดจ๋า..ชั้นคิดถึงพี่ทัดเหลือเกิน แต่เราคงไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้
ชั้นไม่ได้รักท่านเจ้าคุณ..แต่ชั้น...เอ่อ..." หญิงสาวไม่กล้าพูดต่อ
เพราะถึงแม้หล่อนจะไม่ได้รักท่านเจ้าคุณ
แต่หล่อนก็ไม่สามารถจะลืมบทพิศวาสที่แสนจะถึงใจในคืนนั้นได้
แต่อีกใจหล่อนก็คิดว่าตัวเองยังรักไอ้ทัดอยู่
เพราะเขาคือคนแรกที่ได้ความบริสุทธิ์จากหล่อนไป
เด็กสาวจึงลำบากใจอย่างมากเพราะไม่รู้จะเลือกใครดี
"จัน..เราหนีไปจากที่นี่กันเถอะ" ทาสหนุ่มชักชวน
"ไม่ได้หรอกพี่ ถ้าเกิดถูกจับได้ มีหวังต้องตายด้วยกันทั้งคู่แน่เลยจ้ะ"
"แต่พี่อยู่โดยไม่มีจันไม่ได้... อ่านทั้งเรื่อง
สุดยอดครับ...แต่ละเรื่องสุดยอดทั้งนั้น
Anonym | 4/17/2024 - 20:42