และตามมาจนถึงหน้าปากซอยบ้าน ผมเลยต้องเผ่นมาอยู่กับลุงของผมที่สงขลา และหาที่เรียนต่อ แต่ก็ต้องรอเปิดเทอมใหม่ครับ ลุงขอผมเป็นคนคุมคิวรถสองแถว เพื่อเป็นการฆ่าเวลาและหาเงินเอาไว้เรียน ลุงผมก็เลยหาสองแถวให้ผมขับ และพาผมให้ไปรู้จักทาง เพียงไม่กี่วันผมก็จำทางได้หมด แล้วผมก็ออกขับคนเดียวเลยครับ ทางรถนี้ไกลพอสมควร ในซอยด้วยและต้องเข้าตัวจังหวัดอีกสี่กิโลเมตร ค่าโดยสารคนละห้าบาทเองครับ เวลาผ่านไปเดือนกว่าๆ พ่อกับแม่ก็ส่งข่าวมาให้ผมกลับบ้านได้ เรื่องมันซาลงไปบ้างแล้ว ให้กลับไปเรียนต่อ แต่ผมไม่อยากกลับไปแล้วครับ อยู่กับลุงที่นี่ก็สบายดีไม่ต้องกลัวมีเรื่อง เพราะไม่มีใครกล้ามายุ่งอยู่แล้ว ลุงผมเป็นนักเลงเก่า มีคนเกรงกลัวพอสมควร แถมยังมีลูกน้องคุมอีกสบายใจได้ครับ
ผมได้รู้จักกับผู้ใหญ่แถวนั้นมากขึ้นโดยลุงเป็นคนแนะนำให้ ผมขับรถสองแถวทำให้ได้รู้จักคนหลายคน และผมก็ได้เพื่อนมาคนหนึ่งชื่อ "นะ" เป็นลูกของเพื่อนลุงผม เขาขับรถสองแถวเหมือนกัน เรานั้นเป็นคู่หูกันเลยก็ว่าได้ครับ ไปไหนด้วยกันเสมอ แต่มันดีกว่าผมอย่างหนึ่งคือมันได้เรียนหนังสือด้วย เรียนในตัวจังหวัด ระดับ ปวช. เหมือนกับผม สถาบันที่นี่ดีมากเลยครับ ไม่มีเรื่องตีกัน โรงเรียนมันน้อย อีกอย่างคนที่นี่นิสัยดีด้วยกันทุกคน จากการที่ผมได้รู้จักไอ้นะ มำให้ผมได้รู้จักผู้หญิงคนหนึ่งชื่อ "เนียน" เป็นเพื่อนแฟนไอ้นะมัน ตอนแรกผมก็ไม่ค่อยได้สนใจหรอกครับเรื่องผู้หญิง เมื่อผมเห็นเธอขึ้นรถผมทุกวัน มันก็เริ่มคุ้นหน้าคุ้นตากัน แล้วเธอก็น่ารักเสียด้วยสิครับ ผมเลยติดใจ ให้ไอ้นะติดต่อให้ แล้วก็ได้ผลทันควัน เมื่อไอ้นะมันไปสาธยายความดีของผมให้เธอฟัง ผมกับเนียนเริ่มสนิทกันมากขึ้น
เวลาเธอไปโรงเรียนก็จะมานั่งข้างหน้าคอยเก็บเงินให้ผมอีกด้... อ่านทั้งเรื่อง
