ผมสะดุดตากับใบหน้าใสๆ คิ้วเข็มๆคู่นั้นของนกทันทีที่แรกเห็น แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ตอนหลังเห็นป้ายที่หน้าอกตอนลงทะเบียนจึงรู้ว่าเจ้าของคิ้วเข็มชื่อ นก ลงทะเบียนเสร็จปรากฎว่ามีจำนวนคนเกินห้องพักอยู่ประมาณ 3 คน เป็นน้องปี 2 คน และปี 3 ก็คือนั่นเองอีกคน ผมจึงไปขอให้ไปนอนที่ห้องพักเอกชนหน้าสถาบันของผม ให้น้อง 2 คนไปนอนห้องเพื่อนผมเพราะเพื่อนผมเป็นสตาฟสวัสดิการ ต้องทำงานในสถาบันไม่ได้กลับมานอนที่หอ และให้นกไปนอนที่ห้องผม
ตอนนั้นก็รู้สึกดีใจที่อย่างน้อยเราก็ได้ใกล้ชิดกันตอนนั้นยังดูไม่ออกหรอกครับว่า นกเค้าจะเป็นหรือไม่เป็นแต่ในใจก็คิดว่าถ้าเค้าเป็นเค้าคงจะชอบผมบ้าง เพราะหน้าตาผมเรียกว่าใช้ได้ทีเดียว เพราะท่าทางเค้าก็ดีใจที่ได้มาพักกับผม "นอนรวมหลายคนที่หอพักที่พี่จัดให้มันอึดอัดอะพี่" นกให้เหตุผล ผมก็แอบดีใจอยู่ลึกๆ
วันนั้นหลังจากแข่งกีฬาเสร็จ ตอนเย็นมีกิจกรรมต้องพาเพื่อนๆ ไปเดินซื้อของที่ระลึกกัน แบ่งกันไปเป็นกลุ่มๆ ตอนแรกก็เสียดายที่ไม่ได้ดูแลกลุ่มของนก แต่ต่อมาผมก็ไปเจอกลุ่มของนกเข้า ไปๆมาๆ ไม่รู้ว่านกมาเดินกับกลุ่มผมตั้งแต่เมื่อไหร่ เห็นอีกทีก็เห็นนกมายืนยิ้มอยู่ข้าง ๆ "ผมมาเดินกะพี่ด้วยนะ กลุ่มพี่คนน้อยดีไม่วุ่นวาย" นกบอก ตอนนั้นผมดีใจมาก พูดไปว่า "ท่าทางนายนี่คงไม่ชอบอึกทึกนะ ชอบงานอะไรที่มีคนทำด้วยกันน้อยๆ เหรอ" นกก็ยิ้ม ผมก็ยิ้ม
กว่าจะดูของกันเสร็จก็ 4 ทุ่มพอดีได้เวลาที่นัดไว้กับรถเมล์ ผมพาเพื่อนๆ ต่างสถาบันขึ้นรถมาส่ง ที่วิทยาลัย ผมแวะมาเอามอ'ไซค์ ของผมซ้อนนายนกกะจะเข้าหอเลย แล้วก็เปลี่ยนใจเพราะอยากชวนนกไปเที่ยวต่อ "พรุ่งนี้นกไม่มีแข่งนี่ คืนนี้ไปกินเหล้ากับพี่ไหม" "ครับ ไม่มีครับ ผมไปเป็นเพื่อนพี่ก็ได้ครับ" ไอ้คำว่าก็ได้ครับนี่ทำให้ผมดีใจแทบคลั่ง ขอให้อะไรๆมันเป็นไปตามที่ผมคิดด้วยเถิด นึกในใจพลางยิ้มร่า
ผมเลือกมาร้านที่เปิดเพลงเบาๆ สร้างบรรยากาศโรแมนติกริมแม่น้ำ คืนนี้แสงจันทร์ทอประกายกับระยิบของแม่น้ำ ผมเพิ่งได้มีโอกาสสังเกตตัวนกมากขึ้น ร่างสูงสมส่วนหุ่นดีมากสูงประมาณ 173 น้อยกว่าผม 3 เซ็... อ่านทั้งเรื่อง
