ภาวดี หรือปอ เด็กอะไรช่างน่ารักนัก หัวเราะร่าเริง สดใส สัดส่วนยามอยู่ในชุดนักเรียนนั้นมองไม่เห็น แต่เมื่อสวมเสื้อยืดกางเกงขาสั้น เขาก็อดวาบหวิวไปกับความงามนั้นไม่ได้ ช่างซ่อนรูปเหลือเกิน อาการเคลื่อนไหวของเสื้อยืดพอจะมองลึกเข้าไปเห็นความอวบอั๋นภายในนั้นได้ เอวคอดกิ่วเล็ก สะโพกผายกลมกลึง ช่วงขาอวบเรียวขาวราวกับหยวก หลายครั้งที่ยามแอ่นตัวส่งลูก เห็นสิ่งที่รัดรึงอยู่กลางลำตัวนั้นมันไม่ใช่น้อยๆเลย
เวลาหมดแล้ว เด็กๆกรูมารุมล้อมอาจารย์พลวัฒน์
“อาจารย์ค้า...ผ่านหรือเปล่า” เสียงถามกันเซ็งแซ่
“เก่งมาก ผ่านหมดทุกคนเลย”
“คะแนนละคะ อาจารย์ขา”
“ไม่บอกหรอก หมดเวลาแล้ว พวกเธอกลับบ้านเถอะ อ้อ..สาวิตรีน่ะ บอกเค้าด้วย ไม่มาสอบ ให้ไปหาครูโดยเร็วด้วย ไม่งั้นตกแน่”
ลูกศิษย์สาวๆคว้าเสื้อผ้า กระเป๋านักเรียน วิ่งกรูไปห้องน้ำ รูปร่างแต่ละคนกำลังตึงอวบตามวัยแรกผลิ มันรบกวนมโนธรรมของอาจารย์พลวัฒน์เสียเหลือเกิน
“ปอ...”
“ว่าไงจ๊ะ ฟ้า”
“รูปร่างสวยจัง”
เพื่อนสาวชม ปอเขิน ภายในห้องน้ำหญิง ทุกคนเอาน้ำลูบหน้าลูบตา ล้างแขนล้างขา ทุกคนอยู่ในชุดชั้นในหยอกล้อกันเสียงเซ็งแซ่
“ฟ้าก็เถอะ ดูซิ อื้อฮือ” ปอจ้องที่สำคัญ
“บ้า..ปอเนี่ย” ฟ้าอายหน้าแดง
ขณะที่ทุกคนกำลังสนุกสนาน สาวิตรีก็โผล่พรวดพราดเข้ามา พลางทำหน้าเหรอหรา
“สา ไปไหนมาน่ะ” ฟ้าถาม
“เค้าลืมเอาชุดกีฬามาน่ะ ก็เลยกลับไปเอา” สาวิตรีทำเสียงละห้อย “พวกเธอสอบกันเสร็จแล้วใช่ไหม” ถามเสียงเครือ
“ก็ใครเขาจะมารอล่ะยะ” นุชนารถหรือนุช สาวจอมทะเล้นประจำชั้นร้องขึ้น “แม่สายบัว แต่งตัวเก้อ”
ทุกคนหัวเราะกันใหญ่ สาวิตรีทำท่าจะร้องไห้
“พวกเธอก็ชอบล้อจริงเชียว” เอ๋หัวหน้าห้องทำตาดุทุกคน แล้วหันมาทางสาวิตรี “สา สวมชุดซะ แล้วไปพบอาจารย์ที่บ้านพักนะ อาจารย์สั่งไว้”
สาวิตรีผลุนผลันออกจากห้องไปโดยไม่เปลี่ยนชุด เพื่อนๆมองตามพลางหัวเราะกันอย่างขบขัน
อาจารย์พลวัฒน์เป็นอาจารย์หนุ่มวัยสามสิบ เป็นคนรูปร่างดี เพราะเรียนจบมาทางพละศึกษาโดยตรง และทุกวันเขาต้องออกกำลังกายยกน้ำหนักเป็นกิจวัตร
เสียงเคาะประตู อาจารย์หนุ่มออกมาเปิดและพบกับสาวิตรี
“อ้าว..เธอเอง”
“อาจารย์คะ..หนู..” เด็กสาวละล่ำละลัก
“เอาล่ะ..เอาล่ะ ไม่ต้องตื่นเต้นมาก เธอขึ้นไปเปลี่ยนชุดซ... อ่านทั้งเรื่อง
