ชอบอาจารย์แก่เลยก็ว่าได้ ผมมารู้ที่หลังว่าแกเป็นคนกรุงเทพฯ จบการ มศว.เรียนจบก็สอบบรรจุได้เลย ก็เลยมาตกที่จังหวัดอยุธยา ผมยังจำได้เลยว่าชั่วโมงแรกที่แกสอนห้องผมแกยังรู้เลยว่าผมชื่ออะไร มาจากที่ไหน ตอนแรกก็งง เหมือนกันแต่แก่บอกว่าเมื่อวันที่พ่อแม่ผมพามาฝากเรียน แกก็อยู่ในห้องนั้นด้วย แกก็ยังชมผมต่อหน้าเพื่อนเลยว่าผมเป็นเด็กเรียนเก่ง ให้เพื่อนทุกคนเอาผมเป็นตัวอย่าง นั้นเป็นประโยคแรกที่ทำให้ผมจำอาจารย์ใหญ่ได้ดีและก็เป็นอาจารย์ที่ทำให้ความรู้สึกหายกลัวการเรียนในโรงเรียนใหม่ ผมเรียนกับอาจารย์ใหญ่ได้เทอมพอดีเลยทำให้ผมกับอาจารย์สนิทกันมาก เพราะหลังเลิกเล่นผมจะช่วยอาจารย์เก็บพวกอุปกรณ์ต่างๆเสมอทำให้ผมสนิทกับอาจารย์มาก (จริงๆแล้วผมอยากได้คะแนนมากๆนะครับ) ก็เลยอยู่ช่วยแก่เก็บของ ก็เพราะช่วยแก่เก็บของนี้แหละครับมันเป็นเหตุที่ทำให้ผมเรียนรู้บทเรียนแสนสุข จนจำได้ถึงทุกวันนี้ครับ
เท้าความมาตั้งนานแล้วก็ขอเข้าเรื่องเลยก็แล้วกัน วันนั้นผมจำได้ เพราะวิชาพละเป็นวิชาสุดท้ายก่อนจะไปส่วนมนต์ที่ห้องประชุมใหญ่เหมือนเคย ผมลืมบอกไปว่าโรงเรียนของผมจะสวดมนต์ประจำสัปดาห์ทุกวันพุธตอนเย็นคาบสุดท้าย ก็ด้วยเหตุนี้พอหมดชั่วโมงเลยวิชาพละแล้วทุกคนก็ต้องรีบไปกันหมดไม่ค... อ่านทั้งเรื่อง
