ก็เลยรู้จักและสนิทสนมกัน พี่แอ้เห็นผมซึม ๆ พี่ก็เลยถาม ผมก็เล่าให้แกฟัง หล่อนก็ว่าพี่จะช่วย ทีแรกผมก็ไม่คิดจะรับความช่วยเหลือจากหล่อน แต่หล่อนก็พูดโน้มน้าวให้ผมรับความช่วยเหลือ ทำงานหาเงินได้แล้วค่อยเอาคืน หรือจะไม่คืนก็ตามใจผม เพราะแกไม่หวังสิ่งตอบแทน ความจริงผมกับพี่แอ้ก็สนิทกันก่อนนั้นนานมาก เรียกว่าพอจะรู้ใจกันสุดท้ายผมก็ต้องยอมรับข้อเสนอของหล่อน อีกอย่างเพื่อนยุว่า เอาเถอะ เอาไว้ก่อนเรื่องอื่นค่อยคิดทีหลัง ผมได้ทราบว่าทางบ้านของพี่แอ้มีอันจะกิน ญาติพี่น้องเป็นคนฐานะดี พ่อแม่ของพี่แอ้ก็มีกิจการอยู่ที่ต่างจังหวัด พี่แอ้เป็นคนพิษณุโลก
ห้องผมกับห้องพี่แอ้ใกล้กันมาก เข้านอกออกในห้องกันและกันได้ จนตอนหลังพี่แอ้ก็มีความเห็นว่า ผมน่าจะประหยัดค่าห้องได้โดยอยู่ห้องเดียวกับหล่อน ผมถามว่าไม่กลัวคนอื่นมองไปในทางที่ไม่ดีหรือ พี่แอ้ก็ตอบว่าช่างปะไรมองก็มองไป ถ้าทำอย่างงั้นเดือนนึงประหยัดได้หลายตังค์เลยน่ะ ผมจึงบอกว่า ผมจะช่วยหารค่าห้องกับพี่แอ้ก็แล้วกัน เงินที่พี่แอ้ให้ผมมาทุกบาททุกสตางค์ ผมมีสมุดบัญชีจดเอาไว้หมด ผมเอาสมุดให้พี่แอ้ดู หล่อนก็ยิ้มอย่างพอใจ ทีแรกก็กะจะย้ายไปอยู่ห้องพี่แอ้ แต่มาคิดไปคิดมาถ้าย้ายไป คนเสียชื่อไม่ใช่ผมหากแต่เป็นตัวพี่แอ้นั่นเอง เรื่องนี้พูดกับพี่แอ้อยู่หลายหน สุดท้ายพี่แอ้ต้องเชื่อผม แต่แล้วมันก็เกิดเรื่องขึ้นเพราะว่าคืนนั้นผมกับพี่แอ้ไปเที่ยว งานลอยกระทงกันมาสาบานได้ผมไม่ได้เมา ถึงจะกินเบียร์กระป๋องเข้าไป แต่พี่แอ้นั้นหน้าแดงก่ำตาเยิ้ม เบียดเนื้อเบียดตัวชิดผมตลอดเวลา พอถึงคอนโดฯ แล้วก็ให้ผมไปส่งที่ห้อง แล้วไม่ยอมให้ผมออกจากห้อง จะให้อยู่คุยกันก่อน ผมจึงนั่งลงที่ริมเตียง พี่แอ้ชวนผมคุยแล้วดึงผมนอนลงไปด้วยกันที่เตียงผมก็ไม่ได้ขัดขื น เพราะมีอารมณ์รักพี่แอ้อยู่เงียบ ๆ แต่แล้วพี่แอ้ก็เอามือมาจับของผม บ... อ่านทั้งเรื่อง
