"จะดื่มอะไรหน่อยมั้ยจ๊ะ" เขมิกาถามสราวลีขณะที่ทั้งสองสาวหิ้วข้าวของพะรุงพะรังเข้ามาในห้องรับแขกแล้ววางกองไว้หน้าโซฟา
ทั้งคู่ไปช้อปปิ้งกันตลอดทั้งวัน โดยพักกินข้าวกันแค่หนเดียว สราวลีเองก็แปลกใจที่ตัวเองรู้สึกชอบเขมิกาเอามาก ๆ เธอมีอารมณ์ขันและสามารถหัวเราะกับความเปิ่นของตัวเองได้ง่าย ๆ ทำเอาสราวลีหัวเราะ
ท้องคัดท้องแข็งตลอดเวลา และในตอนนี้ทั้งสองสาวก็กลับมาพักเหนื่อยที่บ้านเขมิกาและคุยกันต่อ
"สักหน่อยก็ดีค่ะ มีอะไรมั่งคะ"
"อากาศอย่างนี้ปกติน้าชอบดื่มไวน์เย็น ๆ แต่ถ้าหนูอยากได้อย่างอื่นก็บอกมาได้ ไม่ต้องเกรงใจนะจ๊ะ"
"ไวน์ก็ดีค่ะ" เธอพูดแล้วนั่งลงบนโซฟา
"ได้จ้ะ เดี๋ยวน้ามานะ"
สราวลีเอนพิงเบาะโซฟาและสำรวจมองไปรอบ ๆ บ้านเขมิกาตกแต่งได้น่าอยู่มากโดยมีพวกเครื่องเรือนที่ดูมีประโยชน์ใช้สอยและแข็งแรงทนทาน ถึงจะไม่ใหม่เอี่ยมแต่ก็อยู่ในสภาพที่ดี ทุกอย่างไม่มีฝุ่น
จับและข้าวของก็เป็นระเบียบเรียบร้อย เธอก็รู้สึกว่าเขมิกาคงจะรักษาสภาพแบบนี้มาตลอดตามนิสัยของเธอ ซึ่งสราวลีเองก็ชอบอะไรที่เป็นระเบียบเรียบร้อยและสะอาดเหมือน ๆ กัน
เธอเงยหน้าขึ้นและยิ้มให้ขณะเขมิกาเดินกลับมาในห้องพร้อมกระติกน้ำแข็งและขวดไวน์บวกกับแก้ว 2 ใบ เธอวางกระติกน้ำแข็งลงบนถาดใบใหญ่และยื่นแก้วให้สราวลี
"ไวน์ขาวจะอร่อยมากหลังจากไปช้อปปิ้งหรือทำงานมาร้อน ๆ มันทำให้น้าผ่อนคลายไม่เครียด แต่นั่นก็เฉพาะถ้าดื่มแค่พอเหมาะนะ ที่น้ากลัวที่สุดคือเอาแต่กินเหล้าจนกลายเป็นเมรีขี้เมา" เธอพูดปนหัวเราะ
"พ่อหนูก็ไม่ค่อยดื่มค่ะ" เธอบอกเขมิกา
"จ้ะ น้าก็ดีใจที่เป็นอย่างนั้น พ่อหนูเขาดื่มเพื่อเข้าสังคมแต่ก็ไม่เคยดื่มพวกเหล้าหรือไวน์เกิน 2 แก้วเลย น้าไม่เคยเห็นพ่อหนูดื่มจนเมาแอ๋เลยสักครั้ง นั่นก็เป็นจุดที่น้าชอบเหมือนกัน"
"พ่อหนูเป็นทั้งผู้ชายที่ดีและพ่อที่ดี"
"น้ารู้จ้ะ" เขมิกาตอบเสียงนุ่มนวลแผ่วเบาพร้อมรอยยิ้มอบอุ่นและยื่นแก้วไวน์ให้เธอ "และน้าก็รักพ่อหนูมาก น้าไม่เคยคิดเลยว่าจะรักผู้ชายคนหนึ่งได้มากเท่ากับที่รักพ่อหนู ต่อให้โลกนี้แหลกสลาย น้าก็
จะไม่ยอมคลายรักเขา"
"แต่" เธอพูดยิ้ม ๆ "น้าก็รู้ว่าเขาก็รักหนูมากกว่าชีวิตเขาเองซะอีก ส่วนหนูเองก็รักเขาไม่แตกต่างกัน เมื่อพ่อหนูกับน้าแต่งกัน มันจะมีผลกระทบไม่ใช่แค่ชีวิตของพ่อหนูกับน้าเท่านั้น
"ลูกชายของน้าเองก็ต้องปรับตัวด้วยเหมือนกัน ถึงจะไม่มากเท่ากับหนูก็เถอะ ธนั... อ่านทั้งเรื่อง
