ดิฉันชื่อรสรินทร์ค่ะ เพิ่งเรียนจบและเริ่มทำงานในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งย่านสีลม ในชีวิตผ่านมาดิฉันเชื่อเลยว่าจริงๆแล้วผู้ชายสมัยนี้หลายคนไว้ใจไม่ได้เลย ตั้งแต่ช่วงเวลาที่ดิฉันเรียนหนังสือจนกระทั่งเริ่มทำงาน ดิฉันยังโดนผู้ชายหลายคนตั้งหน้าตั้งตาจีบตลอดเวลาที่มีโอกาส ทั้งที่พวกเขารู้ว่ามีแฟนแล้ว อาจเพราะรูปร่างหน้าตาและผิวพรรณของดิฉันรวมถึงบางมุมของร่างกายที่ธรรมชาติให้มาเยอะจนเป็นที่เด่นสะดุดตาโดยเฉพาะเวลาใส่เสื้อคอกว้าง กระนั้นดิฉันยังประคองตัวรอดมาได้จนถึงทุกวันนี้ ทั้งนี้เพราะความรักที่ตั้งใจทุ่มเทให้กับแฟนคนเดียวมาตั้งแต่แรก แฟนดิฉันเขาเป็นคนที่ดูแลดิฉันดีมาโดยตลอดค่ะ เสียอย่างเดียวคือเขาชอบดูบอล กระนั้นดิฉันจะไม่สนใจหรือไม่ว่าเลยหากเขาดูอย่างเดียวไม่เล่นพนันไปด้วย
เย็นวันศุกร์ ที่บ้านสวนซึ่งอยู่ย่านชานเมืองของดิฉันกับแฟน ในช่วงหัวค่ำดิฉันไม่ทราบเลยว่าจะมีแขกมาเยือน ที่ซุ้มดอกไม้หน้าบ้านเป็นสถานที่ชายหนุ่มทั้งสองคือแฟนดิฉันและเพื่อนกำลังดื่มเหล้ากันอยู่ ดิฉันเดินเลี่ยงเข้าไปในบ้านรีบอาบน้ำเพื่อให้สดชื่นขึ้นจากความล้าของการทำงานมาทั้งวัน แต่แล้วหลังอาบน้ำเสร็จมัวนึกอะไรเพลินๆ นั้นกลายเป็นรู้สึกอายและโกรธตัวเองในความขี้ลืมของตนเองเหลือเกิน ลืมว่าขณะนี้ดิฉันไม่ได้อยู่ลำพังกับแฟน จนกระทั่งดิฉันนึกขึ้นได้เมื่อเดินผ่านมุมประตูหน้าบ้านโดยมีเพียงผ้าขนหนูผืนเล็กกระโจมอกแล้วสายตาคู่นั้นที่ไม่ใช่ของสามีคงต้องกำลังจดจ้องมาสบแทบทุกส่วนในร่างกายที่ดิฉันชนิดไม่วางตาแน่ๆ ดิฉันไม่กล้าเดา เซ้นส์ดิฉันบอกได้ว่าเขาคงคิดไปถึงไหนต่อไหนแล้วกระมัง กระนั้นด้วยหน้าที่เจ้าของบ้านจึงรีบแต่งตัวเพื่อจะมาดูแลเรื่องเครื่องดื่มของชายหนุ่มทั้งสอง
แล้วต้องผงะรอบสองเมื่อยกอาหารมาเสริฟและร่วมนั่งดื่มอีกคน
“นี่พี่นทีนี่นา” ดิฉันทวนคำในใจ เมื่อสบสายตากับอาคันตุกะที่เพิ่งเห็นใกล้ๆในคราวนี้
ชายร่างกำยำล่ำสันซึ่งกำลังนั่งเก้าอี้หินอ่อนอยู่อีกฝั่งหาใช่ใครที่ไหนไม่ เขาเคยจีบดิฉันตั้งแต่ช่วงเรียนมหาวิทยาลัย เรื่องนี้แฟนไม่รู้ มีแต่ดิฉันกับเขาซึ่งแอบมองหน้ากัน โดยที่แฟนคงนึกไม่ถึง และไม่รู้ดิฉันเดาว่าเขาคงกำลังนึกถึงความหลังในใจอยู่เงียบๆเหมือนในใจดิฉันขณะนี้อยู่เป็นแน่ ดิฉันจำได้แม่นว่าในช่วงกำลังเรียนนั้นดิฉันไม่ชอบขี้หน้าเ... อ่านทั้งเรื่อง
