แก้วหันไปมองด้วยความงุนงง คนที่เรียกแก้ว เป็นผู้ชายสูงวัย ร่างหนา มีวี่แววใจดี แต่แก้วมั่นใจว่าไม่เคยรู้จักกันมาก่อน จึงขมวดคิ้วอย่างต้องการจะระลึกความทรงจำว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน เคยรู้จักกันมาจากไหน
เป็นลูกค้าของบริษัท หรือว่าญาติผู้ใหญ่ของเพื่อนคนไหนหรือเปล่า
แก้วใช้ความทรงจำที่มีอยู่ในระยะเวลาจำกัด แต่ก็จำไม่ได้ จึงได้แต่ฉีกยิ้มให้
"หวัดดีค่ะ"
อาจจะเป็นเพราะสีหน้างุนงงของแก้วด้วยกระมังที่ทำให้ชายแปลกหน้าในความรู้สึกของแก้ว เอื้อมมือมาจับที่ข้อศอกของแก้ว แต่เปนไปในแบบที่สุภาพ เพราะว่าจับข้างที่แก้วไม่ได้สะพายกระเป๋าเงิน แก้วเลยวางใจไปได้เปราะนึง
"ระวังครับ ยืนชิดถนนมากไปไม่ดีนะครับ เด๋วรถเฉี่ยวเอา"
เขา รั้งแขนแก้วไปยืนใกล้เขามากขึ้น
กลิ่นตัวเขาหอมกรุ่น ไม่มีกลิ่นเหงื่อเลย แก้วเผลอสูดเข้าไปเต็มปอด
เหมือนเขาจะอ่านใจแก้วออก
"โปโล สปอร์ตครับ"
อ่ะ รู้อีกว่าเรากำลังคิดว่า กลิ่นน้ำหอมยี่ห้ออะไร แม๊ อ่านใจกันได้อย่างนี้ อันตรายน๊า
"ค่ะ "
แก้วรับคำอย่างเขินๆๆ
จู่ๆๆเขาก็ก้มมาหอมแก้มแก้วเอาดื้อๆๆ
"แลกกันนะ"
อ่ะ แก้วอายจนหน้าแดงเลย
"แก้วไม่ได้หอมแก้มคุณนะคะ"
แล้วอีกอย่างเขาเปนใครแก้วยังไม่รู้จักเลยนะ
แล้วเขาก็เอียงแก้มให้แก้ว
"น้องแก้วก็หอมคืนได้หนิครับ"
ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้แก้ว เขย่งหอมแก้มเขาไป
เขาจัดได้ว่าสูงเอามากๆๆ
"วันนี้น้องแก้วจะไปไหนครับ"
แก้วมองตัวเองอย่างงงๆๆ เพราะหลังจากที่แก้วหอมเขาแล้ว เขาก็กอดเอวแก้วเข้าไปในลักษณะโอบ พร้อมกับพาเดินเข้าไปในตัวอาคารเบื้องหน้า ที่เปนห้างสรรพสินค้าที่แก้วตั้งใจจะมาเดินซื้อของขวัญ ให้บรรดาผองเพื่อนสำหรับเทศกาลปีใหม่ที่จะมาถึงนี่แหละค่ะ
"แก้วว่าจะมาซื้อของค่ะ"
ดูเผินๆๆ เหมือนคู่รักที่มาเดินซื้อของด้วยกันยังไงยังงั้นเลย
แก้วเดินซื้อของด้วยความเพลิดเพลิน เขาก็ทำตัวดีมาก คอยให้ความเห็นเกี่ยวกับสินค้า ความรู้ที่ได้จากเขา บางส่วนแก้วก็ไม่เคยทราบมาก่อน
แต่แก้วก็รู้สึกอึดอัดใจมาก ไม่กล้าถามว่าเขาชื่ออะไร เพราะลักษณะของเขา เป็นลักษณะเหมือนคุ้นเคยกับแก้วมานาน
"น้องแก้วจำพี่ไม่ได้จริงๆๆหรือครับ"
แก้ว เงยหน้ามองด้วยความงุนงง ขณะที่กำลังเลือกแผ่นการ์ดปีใหม่อยู่เพลินๆๆ
แก้วยิ้มแหยๆๆ พร้อมทั้งส่ายหน้า
เขาบีบจมูกแก้วเบาๆๆ
"น้องแก้วจำ กนกวรรณได้ไหมครับ"
แก้วรีบทบทวนความจำอย่างรีบ... อ่านทั้งเรื่อง
