“ปังๆๆๆ” เสียงของฟ้าที่เคาะประตูห้องเรียกเพื่อนสาวให้เปิดประตู
“ปิ๊งเป็น อะไรอ่ะ โกรธไรเราหรอ เราทำอะไรผิด?” ฟ้าตะโกนถามด้วยความสงสัย
“...” ไม่มีเสียงพูดตอบรับใดๆออกมา ฟ้าได้ยินเพียงแค่เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นเท่านั้นที่เล็ดลอดออกมา
“ปิ๊ง เราขอโทษ เปิดประตูให้เรานะ”
“ถ้าไม่รู้ว่าทำอะไรให้ปิ๊งโกรธ แล้วจะมาขอโทษทำไม” ปิ๊งเริ่มถกเถียง
“ปิ๊งก็บอกมาสิ...เปิดประตูนะ ค่อยคุยกัน” ฟ้าพยายามไกล่เกลี่ย
คลิ๊ก...!
เสียงลูกบิดประตูที่ถูกล็อกอยู่คลายออกมา ฟ้ารีบบิดลูกบิดทันที และพยายามแทรกตัวเข้าไป
“ปิ๊ง เป็นอะไร” ฟ้าถามด้วยความห่วงใย
“...” ปิ๊งไม่ตอบ แต่เดินร้องไห้แล้วไปนั่งอยู่ที่ปลายเตียง ฟ้าไปนั่งข้างๆทันที
“เป็นอะไร” ฟ้าถามแต่ไม่มองหน้าเธอหันหน้ามองออกไปทางหน้าต่างแทน
“ไม่มีอะไรหรอก” ปิ๊งสะอึกสะอื้นตอบ
“...” ฟ้าไม่พูดอะไร และยังคงมองหน้าต่างอยู่เช่นเคย
“...” ทั้งคู่ไม่พูดกันอยู่นาน จนโทรศัพท์ของฟ้าดังขึ้น
ฟ้าเป็นผู้หญิงที่หน้าตาน่ารัก ผิวขาวผ่องรูปร่างสมส่วน สูงโปร่ง เธอมักจะแต่งตัวได้ทันสมัยตามบ้านเมืองเสมอ นับว่าเรื่องแฟชั่นเธอไม่เคยตกยุคเลยล่ะ เพียงแต่ว่ามีแต่คนคิดว่าเธอเป็นทอม เพราะด้วยทรงผมซอยสั้นประบ่าของเธอนั่นเอง
ปิ๊งเป็นเพื่อนในกลุ่มที่สนิทกับฟ้ามากที่สุด ไม่ว่าเรื่องอะไรเธอมักจะปรึกษาฟ้าเสมอ และฟ้าก็จะปรึกษาปิ๊งเสมอ นับว่าเรื่องทุกอย่างระหว่างเขา เขาทั้งสองก็รู้ดี ส่วนเพื่อนๆในกลุ่มก็จะได้รับรู้ทีหลังสองคนนี้แน่นอน
“ฮัลโหล” เสียงฟ้ารับโทรศัพท์ด้วยเสียงที่น่ารำคาญ
“พี่ฟ้าอยู่ไหนอ่ะ” เสียงจากปลายเสียง เป็นเสียงเด็กผู้หญิงที่กำลังรักและหลงฟ้าอยู่มาก เพราะคิดว่าฟ้าเป็นทอม
“อยู่กับเพื่อน” ฟ้าตอบด้วยเสียงที่ธรรมดาที่สุด พร้อมกับที่ปิ๊งหันมามองหน้าฟ้าพอดี
“พี่มาหาอ๋อได้ไม๊?” น้องคนนี้ชื่อ อ๋อ นั่นเอง
“เมื่อกี้เพิ่งเจอกันเนี่ยนะ” ฟ้าทำเสียงตกใจ
“ก็เพื่อนพี่มา อยู่ๆพี่ก็ลุกพรวดพราดออกไป ยังไม่ทันทำอะไรเลย พี่ก็ตามออกไปอย่างรวดเร็ว มันก็สงสัยน่ะสิ”
“เอ่อ...” ฟ้าไม่ตอบ
“นะพี่นะ... อ่านทั้งเรื่อง