น้องสาวผมเอง

ผมไม่กล้าที่จะโวยวายจึงดูอยู่พักหนึ่ง จนคิดว่าน้องสาวของผมช่วยเหลือตัวเองเสร็จแล้ว ผมจึงเคาะประตูห้อง น้องสาวผมถามว่าใคร ผมก็บอกไปว่าพี่เอง เปิดประตูหน่อย น้องสาวผมบอกว่ารอเดี๋ยว ซึ่งผมก็ยืนรอประมาณ 5 นาที น้องสาวผมเปิดประตูมาเห็นผมตกใจ หน้าตาแดงกล่ำ หัวยุ่งมาก ผมถามว่าทำอะไรอยู่ น้องสาวผมตอบว่ากำลังนอนหลับอยู่ ผมจึงปิดประตูและเดินเข้าไปในห้องตรงไปที่เครื่องเล่น vcd และเปิดเครื่องเล่น แล้วถามว่าหนังเรื่องเมื่อกี๊อยู่ไหน พี่เห็นนะเมื่อกี๊ทำอะไร น้องผมตัวสั่นและพูดอะไรไม่ออก ผมจึงบอกว่าพี่เข้าใจมันเป็นเรื่องธรรมชาติ แต่อย่าทำอะไรเกินไปกว่านี้เลยนะ ตั้งแต่นั้นมาน้องสาวผมไม่ค่อยสบตาผมเท่าไร แต่ผมก็บอกไปหลายทีว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติ ไม่ผิดหรอก แต่อย่าไปหมกหมุ่นกับมันมากนัก ซึ่งเรื่องในวันนั้นก็เป็นจุดเริ่มต้นของเหตุการณ์ที่ผมไม่มีวันลืมเลย วันนั้นผมไม่ค่อยสบาย เลยขอลางานกลับบ้านก่อน ผมกลับไปที่ห้องของผมซึ่งวันนั้นน้องสาวผมไปโรงเรียน แต่เมื่อผมมายืนอยู่หน้าห้องของผม ผมได้ยินเสียงเพลงจากในห้อง และมีรองเท้าน... อ่านทั้งเรื่อง