ให้น้องสาวผมกลับบ้านไปก่อน
ผมบอกกับน้องว่าจะกลับประมาณหกโมงหรืออาจจะทุ่มหนึ่งเพราะผมจะไปกินข้าวกับเพื่อนต่อ ผมทำความสะอาดห้องเรียนเสร็จก็เป็นเวลาประมาณห้าโมงเย็นด้วยความเหนื่อยทำให้ผมไม่อยากจะไปไหนต่อ
ก็เลยตรงกลับบ้านทันที พอมาถึงหน้าบ้านผมแปลกใจมากเพราะบ้านเงียบสนิทเหมือนไม่มีใครอยู่ประตูหน้าบ้านก็ล็อคแต่รองเท้าของพี่มุก
กับของน้องหนิงก็วางอยู่หน้าบ้าน ตอนนั้นผมยังไม่ได้คิดอะไรมากเพราะความเหนื่อยล้า ในใจคิดแต่จะขึ้นไปบนห้องนอนแล้วก็อาบน้ำนอนฟังเพลงคลายความเหน็ดเหนื่อย ผมก็เลยเดินอ้อมไปหลังบ้านเพื่อจะปีนหน้าต่างห้องผมซึ่งอยู่ติดกับห้องพี่มุก พอผมปีนขึ้นมาจนเกือบจะถึงหน้าต่างห้องผม หูผมก็ได้ยินเสียงเหมือนคนคุยกันดังแว่วออกมาจากห้องของพี่มุกด้วยความสงสัยผมก็เลยไต่ไปตามขอบระเบียง
จนไปหยุดอยู่ที่หน้าต่างห้องพี่มุก ผมค่อยๆ
โผล่หน้าเข้าไปมองสังเกตุความเคลื่อนไหวในห้องของพี่มุกแล้วผมก็เห็นพี่มุกกับน้องหนิงนั่งคุยกันอยู่บนเตียง ทั้งสองคนนั่งหันหน้าเข้าหากัน น้องหนิงนั้นอยู่ในลักษณะนั่งชันเข่าถ่างขาทั้งสองข้างออกโดยมีพี่มุกนั่งอยู่กลางหว่างขาของน้องหนิง ขาของพี่มุกก็สอดอยู่ใต้ขาของน้องหนิงโดยหันปลายเท้าไปทางด้านหลังของน้องหนิง ทั้งสองคนนั้นยังอยู่ในชุดนักเรียนและนักศึกษาอยู่เลย พอผมเห็นภาพแบบนี้ทำให้ผมจินตนาการออกเลยว่านาผืนน้อยของทั้งสองคนนั้นแทบจะชน... อ่านทั้งเรื่อง
