กินไปกินมาจาก 10 คน ขอตัวกลับเกือบหมดเหลือ 3 คนรวมทั้ง ณี อยู่กินข้าวมื้อค่ำพร้อมลูกสาว กะว่าอิ่มแล้วจะกลับเลย ระหว่างกินข้าวก็คุยกันอย่างสนุกสนาน หัวเราะกันครื้นเครง อิ่มแล้วช่วยกันล้างจาน ลูกสาวก็เข้าห้องทำการบ้าน ณี บอกพวกเราว่าปกติลูกสาวจะเป็นคนเงียบขรึมไม่ค่อยพูดจา แต่วันนี้ที่โต๊ะอาหารลูกหัวเราะขำเรื่องที่พวกเราพูดคุยกัน และยิ้มแย้มพูดคุยกับพวกเราตลอดเวลา ณี ดีใจและมีความสุขมาก พวกเราก็ยินดีด้วย คุยไปคุยมาตั้งวงใหม่นั่งกินกันเงียบๆนอกบ้าน สุดท้ายลงเอยค้างที่บ้าน ณี ผู้ชายก็นอนห้องรับแขกตามเคย รุ่งเช้าตื่นเตรียมตัวจะไปทำงาน ณี ต้องไปส่งลูกที่ รร. ด้วย
แต่ปรากฎว่าหากุญแจบ้านไม่เจอไม่รู้วางไว้ไหนหรือใครหยิบติดมือไป ผมเป็นคนเดียวที่ลางานเผื่อไว้แล้ว เลยอาสานอนเฝ้าบ้านให้จนกว่า ณี จะกลับมาตอนเย็นพร้อมกุญแจสำรอง ผมเลยกับเข้าไปนอนในห้อง ณี ตามคำเชิญเพราะมีแอร์ นอนสบายดี จัดการเปลี่ยนเป็นชุดนอน ห่มผ้าหลับไปวูบหนึ่งรู้สึกตัว พวกเขายังไม่ออกจากบ้านกันเลย แต่ความรู้สึกขณะนั้นเจ้าหนูไม่น้อยของผมมันตื่นตัวเต็มที่อยู่ใต้ผ้าห่ม เลยถอดกางเกงให้มันเป็นอิสระภายใต้ผ้าห่ม แล้วหลับไปอีกวูบ ตื่นอีกทีเพราะพวกนั้นร้องบอกให้เฝ้าบ้านให้ดีๆ ผ้าห่มหลุดไปตอนไหนไม่รู้ เจ้าหนูตื่นตัวเต็มที่ตามเคย ผมบิดขี้เกียจ และลูบคลำมันเล่นเพลินๆ มันสู้มือน่าดู
กำลังเพลินๆรู้สึกเหมือนมีใครมาทำอะไรข้างนอกหน้าต่างข้างหัวนอน มองดูเห็นผ้าม่านปิดไม่สนิทเหลือประมาณคืบและเห็นเงาคนผ่านไป จึงลุกขึ้นไปดูที่ช่องว่างของผ้าม่าน ก็เห็นหลังลูกสาว ณี ไวๆ คิดว่าคงมาหยิบอะไรข้า... อ่านทั้งเรื่อง
