ฉันเป็นครูสอนระดับมัธยมในต่างจังหวัด มีลูกสาวหนึ่งคน สถานภาพ อย่าค่ะ เพราะเงินเดือนน้อยฉันจึงสอนกวดวิชาที่บ้าน ฉันทุ่มเทให้กับเด็กมาก สอนเพียง ๓ วิชา คณิต วิทย์ อังกฤษ ช่วงปิดเทอมฉันก็ให้เด็กมาพักด้วย ตกกลางคืนก็พานักเรียนอ่านหนังสือจนถึงห้าทุ่มทุกคืน นักเรียนของฉันจึงเรียนเก่งทุกคน ร้อยละเก้าสิบสอบเอนทรานซ์เข้ามหาวิทยาลัยได้ นักเรียนของฉันเพิ่มขึ้นทุกปีจนฉันต้องจ้างครูเพิ่มและสร้างหอพักหลังเล็กๆ สำหรับนักเรียนที่บ้านอยู่ไกลจากตัวเมืองพัก แล้วฉันก็ได้รู้จักฉัตร เด็กหนุ่มที่สอนบทรักที่แสนรัญจวนใจให้ฉัน
ปีนั้นฉัตรมาสมัครเรียนในวันเปิดคอร์สพอดี บ้านเขาอยู่ต่างอำเภอเขาจึงต้องพักที่นี่ แต่หอพักเต็มหมดแล้ว แม้บ้านของฉันเอง ห้องนอนลูกสาวก็อัดเข้าไปถึง สามคน ห้องนั่งเล่นก็สองคน
ไม่มีห้องว่างเลย เสียใจด้วยนะ ฉันบอกเด็กหนุ่มเจ้าของสายตาประกายกล้า
อาจารย์ครับ เด็กหนุ่มอ้อน “ผมนอนที่ไหนก็ได้ ตรงระเบียงนั่นก็ได้” เขาอ้อนวอน
“ถ้าฝนตกล่ะ”
“หน้าห้องน้ำผมก็นอนได้” เขาบอกเสียงหนักแน่น
“เอาเถอะ งั้นนอนห้องครูก็แล้วกัน”
“แต่ ผมจะรบกวนอาจารย์มากไปหรือเปล่าครับ”
“ไม่เป็นไรหรอก มันไม่มีห้องอีกแล้วนี่”
แล้วฉัตรก็ได้เรียนกวดวิชากับฉัน กลางคืนก็นอนข้าง ๆ เตียงนอนของฉัน เขาก็ทำตัวเรียบร้อยดี ทั้งเวลาเรียนและเวลานอน เข้ากับเพื่อนๆ ได้ดี ครูน้อย ครูอ้อยชมว่าเขาเป็นเด็กดี มีสัมมาคารวะดีมาก
ฉันพึ่งจะสอนภาษาอังกฤษเขาได้เพียงห้าวัน เขาก็ริสอนบทรักอันแสนจะตราตรึงใจ
เรื่องมีว่า วันนั้นฉันรู้สึกปวดหัวมาก จากขมับ ไล่ลงมาท้ายทอย จนถึงต้นคอ ตอนนั้นเกือบหกทุ่มแล้ว นักเรียนเงียบเสียงหมดแล้ว คงหลับเพราะความเพลียที่เรียนมาตั้งแต่เช้าจนถึงห้าทุ่ม ฉันอาบน้ำ ใส่ชุดนอนบางเบากินยาแก้ปวดแล้วก็ล้มตัวลงนอน
“อาจารย์ครับ” เสียงเบา ๆ ของฉัตรที่นอนอยู่ข้างเตียงเรียก
“มีอะไรหรือจ๊ะ” ฉันถามฉัตร
“อาจารย์ปวดที่ขมับ ท้ายทอย จนถึงคอใช่ไหมครับ”
“จ๊ะ ทำไมหรือ”
“ผมนวดให้มั้ยครับ”
“เธอนวดเป็นเหรอ เอาสิ” ฉันตอบเขา พลางนั่งลงบนเตียงนอน “ทำไงล่ะ”
“ขอโทษนะครับ” ฉัตรนั่งลงข้างหลังฉัน แล้วเขาก็เอื้อมมือมาคลึงที่ขมับของฉันทั้งสองข้างเบา ๆ ฉันรู้สึกว่า นิ้ว... อ่านทั้งเรื่อง
