สักพักก็มีสุภาพสตรีคนนึงลงมาจากรถผมไม่ได้เอะใจหรือสังเกตุอะไรรู้เพียงแต่ว่ารถเบนซ์คันนั้นสีดำ แต่พอสักพักภาพคนที่เดินมาก็ชัดขึ้น เมื่อถึงประตูสำนักงาน สุภาพสตรีที่เดินเข้ามาก็คือ คุณหญิง..นั่นเอง คุณหญิงแกก็คงงงเหมือนกันที่ผมเดินออกไปเปิดประตูให้ ตั้งแต่ผมมาทำงานที่นี่ได้สามเดือน ผมเพิ่งพบกับคุณหญิงเพียงสองครั้ง แต่เธอก็จำผมได้
"อ้าวกมลใช่ไม๊ ยังไม่กลับหรอกหรือนี่ นอนที่นี่เหรอ"
"เปล่าหรอกครับคุณหญิง ผมพิมพ์งานของวันพรุ่งนี้ให้เสร็จครับ เอกสารเยอะครับ ผมกะว่าพรุ่งนี้ผมจะลาหยุดด้วยครับ"
"อืมๆ ไปไหนล่ะ เที่ยวกับแฟนเหรอ"
"เปล่าครับ ผมยังไม่มีแฟน ไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อนน่ะครับ แล้วนี่คุณหญิงมาธุระอะไรครับ"
"เปล่าหรอก ขับรถออกมาจากที่ทำการพรรคใหญ่ ผ่านเลยแวะเข้ามาว่าจะเอ่อ...ว่าจะมานอนหลับสักงีบน่ะง่วงด้วย "
คนที่ทำงานในสำนักงานพรรคจะทราบดีว่า ด้านบนสุดของสำนักงานตึกสี่ชั้นมีห้องนอนด้านบนสำหรับพักผ่อนและมีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครัน
ผมเองเคยขึ้นไปดูครั้งนึง
"คุณหญิงคงเพลียมากนะครับ งานยุ่งมากๆเลย"
"ก็ยังงี้แหละ ทั้งเรื่องพรรค ทั้งเรื่องคน เดี่ยวพี่ขอตัวก่อนนะ อ้อ!กมล จะกลับล๊อกประตูให้พี่ด้วยนะ อีกอย่างนะ อย่าเรียกคุณหญิงเลยเรียกพี่หน่..ก็แล้วกันนะ ไปละ"
คุณหญิงขยับแว่นแล้วเดินขึ้นไปด้านบน ผมเองก็ไม่ได้สนใจอะไร ผมนั้งทำงานอยู่สักครึ่งชั่วโมง ได้ยินเสีงเดินลงบันได แต่ก็ไม่ได้หันไปดูแต่ได้กลิ่นสบู่หอมๆกรุ่นๆเหมือนคนเพิ่งอาบน้ำ ผสมกับกลิ่นกาแฟโชยมาพร้อมๆกัน
"นี่จ้ะกมล พี่เอากาแฟมาให้เธอ แก้ง่วงน่ะ "
"ขอบคุณคุณหญิง เอ้ย พี่มากเลยนะครับไม่น่าลำบากเลยครับ"
ผมพยายามไม่มองอะไรที่จะเป็นการละลาบละล้วงเจ้านาย แต่ไอ้ตาแสนซนมันก็เหลือบไปมองชุดนอนสีขาวพร้อมผ้าคลุมบางเบา ถึงจะมีชุดคลุม แต่สิ่งที่เห็นมันทำให้ผมรู้ว่าด้านในนั้นไม่มียกทรงอยู่ เพียงแวบเดียวที่ผมเหลือบมอง ก็พอจะเห็นลางๆ หน้าอกของคุณหญิงใหญ่อวบ ขนาดไม่ได้ใส่ยกทรงก็ไ... อ่านทั้งเรื่อง
