.... หลังจากวันนั้นผมก็เฝ้ามองต้นมักกะลีผลทุกวัน หลังเลิกงานผมรีบกลับบ้านโดยไม่เป็นอันทำอะไร เจ็ดวันแรกไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้น ผมรู้สึกขำปนสมน้ำหน้าตัวเองที่ถูกหลอก จนวันที่แปดนั่นแหละมันก็มีความเปลี่ยนแปลง
.... ต้นมักกะลีผลนั้นโตเร็วผิดธรรมชาติ ที่กิ่งหนึ่งของต้นไม้นั้น มีดอกไม้หน้าตาประหลาดที่สุดที่ผมเคยเห็นมาในชีวิต มันเป็นดอกสีแดงสดบานใหญ่ กลิ่นหอมจางๆลอยมาตามลม มันบานตอนไหนผมก็ไม่รู้ เหมือนกับว่าเมื่อสักครู่นี้ยังไม่มี แต่แล้วก็งอกโผล่ออกมาบานในทันที ตอนนี้ใจผมสั่นรัว หรือมันจะจริง
.... วันที่เก้า กลีบดอกร่วงจนหมด ผลไม้หน้าตาประหลาดอยู่แทนที่ดอกนั้น คุณพระช่วย มันดูเหมือนร่างทารกที่ยังไม่สมบูรณ์ หัวติดอยู่ที่ขั้ว แขนขางอกออกมาตามตำแหน่งที่ควรจะเป็น แต่มันไม่มีหน้าตา ไม่มีรายละเอียดใดๆ แต่ผมก็ยังสงสัย หรือผมจะคิดไปเอง
.... วันที่สิบ ผลนั้นโตขึ้นมา ขนาดราวๆเด็กห้าขวบทีเดียว โชคดีที่กิ่งไม้นั้นอยู่ใกล้ระเบียงบ้านมาก ผมเอาผ้าห่มคลุมกิ่งมันไว้กันผู้ใดมองมาเห็น
.... วันที่สิบเอ็ด คืนนั้นผมขนลุกเกรียวเมื่อแย้มผ้าห่มดู ตรงส่วนที่เป็นใบหน้านั้น มันมีจมูก ปาก ตา ที่เหมือนกับยังสร้างไม่เสร็จสมบูรณ์ เหมือนรูปปั้นที่ยังปั้นไม่เสร็จ ผมมองที่ส่วนอก มันตูมขึ้นมาเป็นลูกกลมอวบ ที่ตำแหน่งหว่างขา สามเหลี่ยมตรงนั้นมองเผินๆเหมือนมีอวัยวะของเพศหญิงอยู่ ผมเอื้อมมือไปจับผลไม้นั้นดู มันแข็งเหมือนผิวผลไม้ทั่วไป เหมือนแตงโม เหมือนฟักแฟง ทำให้ผมรู้สึกผิดหวัง ที่มันไม่เหมือนเนื้อหนังมนุษย์เลย
.... วันที่สิบสอง หน้าตาของผลไม้นั้นเห็นชัดเจนว่าเหมือนหมวยน้อยเจ้าของเส้นผม อกตูมขึ้นมาเป็นลูกเท่าของหมวย หัวนมโผล่ให้เห็นชัดเจน ที่หว่างขานั้น รอยผ่าตรงกลางมองเห็นชัดเจนขึ้น แต่เมื่อสัมผัสที่ใด มันยังคงเหมือนผิวของผลไม้อยู่นั่นเอง
.... วันที่สิบสามสิบสี่ รายละเอียดของผลไม้นั้นมองเห็นได้ชัดว่าเป็นรูปร่างของหมวยน้อยเจ้าของเส้นผม แต่สัมผัสมันบอกผมว่า ไม่ต่างอะไรกับจับลูกแตงโม แข็ง เย็น ไปทุกส่วน
.... วันที่สิบห้า วันแรม 15 ค่ำ ผมลางานหนึ่งวัน เตรียมอาหารไว้กินเพื่อที่จะได้ไม่ต้องออกไปไหน ผมปีนไปขึงผ้าห่มให้บังสายตาจากทุกมุม เว้นมุมจากระเบียงบ้านของผม ผมนั่งมองมักกะลีผลลูกนั้นตั้งแต่เช้าอย่างไม่ยอมให้คลาดสายตา คุณพระช่วย มันเป็นรูปร่างคนชัดเจน หมวยน้อยที่ร้านขายของชำ เปลือยร่างมีหัวต... อ่านทั้งเรื่อง
