...........................วิ ร้องบอกจันว่าจะเอาคนไข้ของเธอไปไหน จันจ้องหน้าเธออย่างน่ากลัวและดุงมือแป๊มออกไป วิร้องเรียกอีกครั้ง ว่าแป๊มคนไข้ของเธอจะออกไปในชุดคนไข้แบบนั้นไม่ได้และถ้าหมอรู้
เธอโดนทำโทษแน่.....ใช่จันรู้จริงๆทำแบบนั้นไม่ได้ จันให้แป็มถอดชุดออกแล้วให้เธอสวมชุดคลุมเข้าแทน แป๊มดูว่าง่ายดังนั้นตอนนี้ข้างในตัวแป๊มไม่มีบราและบิกีนีปกปิดอยู่เลย คงมีแต่ชุดคลุมที่ปิดเรือน
กายเท่านั้น.....วิเองรู้สึกผิดอย่างมากที่ปล่อยแป๊มออกไปแบบนั้นแต่เธอกลัว....กลัวจันอย่างมาก..............
...........................ทางเดินลัดเลาะไปทางด้านหลังโรงพยาบาล....เพียงห้านาทีจันก็พาแป๊มเข้ามาในโรงงานเล็กๆ...มีเด็กชายหญิงอายุราวเก้าถึงสิบสองสิบสามอยู่หลายคน แต่ละคนทำงานที่กองไว้ด้านหน้า
ทั้งจัดเศษผ้า เย็บเศษผ้า เก็บพับผ้าที่เย็บเสร็จแล้วเข้าถุง...ดูทุกคนตั้งใจทำงาน....เด็กๆส่วนใหญ่ไม่ใช่คนไทยเนื้อตัวดูไม่สะอาด....จันพาแป๊มเดินผ่านไปด้านหลัง.....กลิ่นอับของที่พัก....ความมืด....ตลอดทาง
เดินดูเงียบเหงา....ห้องนี้มีแสงไฟรอดออกมา.....เด็กผู้ชายวัยรุ่นสี่ห้าคนกำลังตัดผ้ากระสอบ...สายตาเหล่านั้นจ้องมองมายังแป๊ม....เด็กวัยรุ่นอายุราวสิบสี่สิบห้าเนื้อตัวดูสกปรกมองดูเธอพร้อมยิ้มให้กัน.....
เพียงครู่ชายร่างพิการเดินออกมาจากห้องเล็กๆ....เขาเป็นคนดูแลที่นี่...เขาชื่อวิชัย...เป็นพี่ชายของจัน....ขาพิการเป็นโปลิโอเดินไม่ถนัดนัก.....ขารีบเล็กแต่ร่างกายส่วนบนดูปกติ.....จันพาแป๊มเข้าไปข้างใน
พร้อมวิชัย....
............................เด็กวัยรุ่นสองคนเดินเข้ามา.....จันดึงแป๊มมาที่กลางห้อง....เขาถอดชุดคลุมเธอออก...แป๊มขัดขืนร้องเสียงดัง....ร่างเปลือยเธออวดสายตา....เด้กสองคนจ้องมองร่างสวยงามของแป๊ม...วิชัยจ้อง
มองตาไม่กระพริบ...จันเอ่ยบอกให้เด็กช่วยปลุกเล้าอารมณ์คุณผู้หญิงอย่างเต็มที่....ช่วยให้เธอสุข.....เสียว....ทำให้เธอปราถนาในกามกับพวกเด็กๆ.....
.........แป๊ม/...อืยย....อุ๊ย....อย่านะ....นี่เธออย่าทำแบบนี้.......อย่า.....ออกไป....ออกไปนะ.....
............................ร่างเปลือยของแป๊มโดนเด็กสองคนลูบคลำ....เธอแม้จะปฏิเสธแต่ก็ดูยากที่จะหลบเลี่ยง...เด็กสองคนทั้งคลึงทั้งเล้า...ปากผลัดกันจูบพรมร่างเปลือยเธอ....นมสวยก้นงอนงามถูกเด็กสัมผัส....
โหนกเนินแพรไหมเด็กลูบคลำ.....แ... อ่านทั้งเรื่อง
