ช่วงที่เข้าซอยมานี้ยังหาบ้านพี่สาวหนูไม่เจอ แต่รถเกิดเสีย น้าแกเลยถามว่าหนูจะรอในรถระหว่างที่น้าจะไปโทรตามช่างหรือว่า จะเดินไปถามทางคนแถวนี้เพราะว่าคงหาไม่ยากแล้ว หนูคิดดูแล้วก็ถามทางน้าแกว่าอีกไกลไหมน้าแกก็อธิบายให้พอเข้าใจ หนูเลยออก เดินหาบ้านพี่สาวหนูเองคนเดียว ช่วงแรกที่เดินก็ยังเป็นช่วงที่ยังพอมีคนเดินสวนอยู่บ้างแต่พอเดินไปเรื่อยๆ ทางก็ยิ่งเปลี่ยว ไฟส่องทาง ก็เริ่มมืด หนูก็ยิ่งรีบเดิน กะว่าถ้าสุดซอยนี้หาไม่เจอก็จะเดินย้อนกลับแล้ว แต่เห็นแสงไฟสว่างอยู่ไกลออกไปพอสมควรก็กะว่าจะไปให้ถึง แล้วค่อยถามคนแถวนั้น แต่หนูสังเกตุว่ามีเสียงฝีเท้าคนเดินตามมาก็ให้อุ่นใจคิดว่าเราไม่เหงาแล้ว แต่อีกใจก็หวั่นๆอยู่ ถ้าหากเป็นคนร้าย จะทำไงดี หนูรีบเร่งฝีเท้า แต่คนที่ตามมาก็เร่งฝีเท้าตามมาติดๆ พอหนูหันกลับไปดูยังไม่ทันที่จะตกใจ ชายคนนั้นก็ปราดมาถึงตัวหนู แล้ว
มันไม่ได้มาคนเดียวแต่มันมากันถึงสามคน คนแรกมันกอดหนูแน่นแล้วเอามืออุดปากหนู แล้วก็ลากหนูเข้าไปข้างทาง ซึ่งเป็นพงหญ้า สูงท่วมหัว พวกมันช่วยกันลากหนูเข้าไปห่างจากถนนพอที่จะไม่มีคนเห็นแล้วมันก็ช่วยกันจับหนูนอนลง หนูดิ้นเท่าไรก็สู้แรงพวกมันไม่ ได้ หนูคิดว่าเห็นทีคราวนี้เราคงต้องมีผัวแล้ว แต่ว่ามันช่างโชคร้ายอะไรอย่างนี้ มีทีเดียวสามคนเลย พวกมันจับหนูแก้ผ้าออกจนหมด ไอ้ คนที่มันเอามืออุดปากหนูมันบอกเพื่อนมันว่าขอกูก่อน ว่าแล้วมันก็ควักหลอดคล้ายๆโฟมล้างหน้าออกมาบีบครีมใสๆ ใส่มือ แล้วม... อ่านทั้งเรื่อง
