บรรยากาศภายในบ้านครึ่งไม้ครึ่งปูน ดูร่มรื่นจากต้นไม้ใหญ่หลากหลายพรรณ ทั้ง มะม่วง หางนกยูง และแสงจันทร์ แต่กระนั้น ยามบ่ายวันอาทิตย์ช่างดูเปล่าเปลี่ยวเงียบเหงา เสียงนกกระจอกร้อง แล้วบิน
โฉบไปมา ดูจะเป็นความเคลื่อนไหวที่น่าสนใจที่สุดในยามนี้ หญิงสาวเหม่อมอง ก่อนจะก้มลงอ่านหนังสือในมือแบบไม่มีสมาธิเท่าใดนัก
ช่วงเวลาปิดเทอม เป็นเวลาที่แอนมักอยู่บ้าน ซึ่งปกติต้น แฟนหนุ่มก็จะแวะเวียนมาหา แต่บัดนี้ไม่มีอีกแล้ว เธอถูกความโดดเดี่ยวเปลี่ยนเหงากระชากความรู้สึกแบบไม่ใยดี ความเหงาทำให้เธอคิดถึงแฟน
หนุ่ม ...กว่า 4 เดือนแล้วที่เขาไม่ติดต่อมาอีกเลย จิตใจของหญิงสาวว้าวุ่น เธอพยายามสลัดความคิดทั้งหมดทั้งปวงออกไปให้หมด แต่มันช่างยากเย็นเหลือเกิน
...แต่แล้วทันใดนั้น เสียงแตรรถก็ดังอยู่หน้าบ้าน
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมอง พลันที่ได้เห็นรถคันนั้น อาการปรีดาก็โลดแล่นในแววตาสวยซึ้งทันใด รถสปอร์ตคันงามที่จ่ออยู่ที่ประตูหน้าบ้านเธอนั้น เธอจดจำได้แม่นยำ แอนกำลังจะลุกไปเปิดประตูต้อนรับ ...
แต่แล้วเธอก็คิดได้ว่า อย่าแสดงความดีใจให้เขาเห็นนัก ...เขาต้องเป็นฝ่ายง้อเธอก่อน
แอนเดินออกไปที่ประตู แต่ไม่ได้เปิดประตูต้อนรับ หากเปิดแค่ประตูเล็ก แล้วมองไปที่กระจกหน้ารถ เห็นชายหนุ่มกำลังเปิดประตูลงมา
ต้น ลงมานอกรถ เห็นสีหน้าและแววตาของแฟนสาวแล้ว เขารู้สึกกระอักกระอ่วนขึ้นมาทันใด แอนทำหน้าเฉยชาใส่เขายิ่งนัก แต่เขาก็ไม่ละความพยายาม ...วันนี้เขาตั้งใจจะมาสะสางปัญหา...และขอให้
กลับเป็นเหมือนเดิม
“น้องแอน...ขอพี่เข้าไปได้มั้ย ...”
แอนนิ่งสักพัก ก่อนจะเปิดประตูให้ชายหนุ่มเข้ามา เธอพาเขาเดินไปนั่งที่ม้าหินใต้ร่มแสงจันทร์ ใบสีเขียวอ่อนทำให้อารมณ์ทั้งคู่ผ่อนคลาย ต้นเป็นฝ่ายเริ่มสนทนา
“น้องแอน...โกรธพี่เหรอครับ”
แอนไม่ตอบ เสมองไปทางอื่น ในสายตาของเธอตอนนี้ เห็นแต่ใบไม้แห้งนับล้านใบกำลังปลิดจากขั้วร่วงลงสู่พื้นหญ้า
“พี่ขอโทษ ... ที่..ที่พี่ไม่ได้ติดต่อมาหาน้องแอนเลย...”
สาวสวยยังคงนั่งนิ่ง เธอรู้สึกว่า ขอบตาร้อนผ่าว ภาพใบไม้เบื้องหน้าดูสั่นไหวจากม่านน้ำตา
“เรายังเป็นแฟนกันอยู่นะ ...ใช่มั้ย ...พี่ ..พี่ต้นยังรักแอนเหมือนเดิมนะ...”
เพียงสิ้นเสียงชายหนุ่ม น้ำตาของหญิงสาวที่สั่งสมมานมนานหลายเดือน ก็ไหลพรากลงอาบสองแก้ม ชายหนุ่มคว้าเธอไว้แนบอก แอนร้องไห้กระซิกจนตัวโยน หน้าหวา... อ่านทั้งเรื่อง
