ย้อนกลับไปตอนเข้ามหาวิทยาลัยใหม่ๆ ผมเชื่อว่าไม่ว่าใครก็ต้องเคยแอบชอบสาวซักคน ผมเองก็เหมือนกัน สำหรับผมและผู้ชายอีกหลายคน ‘เอ๋ย’ เป็นผู้หญิงที่น่ารักและสวยมาก ตัวผมเองก็แค่ผู้ชายหน้าตาธรรมดาๆ ไอ้ครั้นจะไปจีบเธอก็ไม่กล้า ก็เลยได้แต่แอบมองอยู่ไกลๆ ยิ่งได้มองเธอก็ยิ่งชอบ เอ๋ย เป็นผู้หญิงที่ดูเรียบร้อย สดใสแถมรูปร่างดีมาก ผอมเพรียว ผิวขาว ผมยาว แถมยิ้มเก่ง ใครเจอก็ชอบเธอทั้งนั้น แม้ผมจะเคยเห็นเธอเดินกับผู้ชายอยู่ 2-3 คน แต่ความรู้สึกผมก็ยังเหมือนเดิม ผมแอบชอบเธอมานานถึง 4 ปีจนกระทั่งเรียนจบผมก็ยังไม่กล้าบอกรักเธอ จนกระทั่งพรมลิขิตให้ผมได้เจอเธออีกทีตอนเรียนโท
คราวนี้ผมไม่ยอมปล่อยเธอให้หลุดไปแน่นอน ไม่นานผมก็เริ่มพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างเราขึ้นเรื่อยๆ เราโทรคุยกันบ่อยขึ้น บางทีคุยกันทั้งคืน เอ๋ยเล่าให้ฟังว่าเธอจำผมได้ ซึ่งผมดีใจมาก หลังจากทุ่มเทความพยายามอยู่เกือบปี ค่อยรับคอยส่ง เสมอต้นเสมอปลายในที่สุดผมกับเอ๋ยก็ตกลงเป็นแฟนกันท่ามกลางสายตาอิจฉาของเพื่อนๆในกลุ่ม วันที่ผมนอนกับเธอครั้งแรกมันกลายเป็นวันที่ผมมีความสุขที่สุด ผมได้มีอะไรกับผู้หญิงที่ผมฝันถึงมานาน เธอช่างหอมหวานและนุ่มนวล ถึงแม้ผมและเธอจะไม่ช่ำชองเรื่องบนเตียงเท่าไหร่ แต่เราก็มีความสุขกันมาก ผมนอนโอบร่างงามที่อบอุ่นและหอมกรุ่นของเธอไว้โดยแทบไม่ยอมปล่อย เรานอนคุยกันทั้งคืน ต่างคนต่างเสียดายที่เจอกันช้าไป แม้ภายนอกแฟนผมจะดูเรียบร้อย แต่เรื่องบนเตียงเธอก็สู้ไม่ถอยเหมือนกันจนบางทีผมรู้สึกว่าผมยังทำให้เธอมีความสุขไม่ได้เต็มที่ เพราะหลายครั้งร่องรักอันตอดคับของเธอทำให้ผมล่มปากอ่าวอยู่บ่อยๆ แต่เธอก็ไม่เคยปริปากบ่นเลยซักคำ
หลังจากเรียนโทจบเราก็วางแผนจะทำงานเก็บเงินเพื่อแต่งงานกัน เหมือนโชคชะตาจะเล่นตลกกับผมอีกแล้วเราดันได้ทำงานที่เดียวกัน ผมกับแฟนทำงานได้งานที่ธนาคารแห่งหนึ่งแถวสีลม ไม่ต้องเดาก็พอจะรู้ เอ๋ย กลายเป็นผู้หญิงเนื้อหอมทันทีที่เข้าไป ผู้ชายหลายคนต่างหาเรื่องเข้ามาคุย มาแซวทำนองหมาหยอกไก่ แม้แต่ ‘พี่โต กับ พี่ปอ’ รุ่นพี่ในแผนกวิเคราะห์สินเชื่อของผมก็ยังไม่เว้น ผมได้ยินพวกเขาชมเอ๋ยให้ผมได้ยินบ่อยๆ เช่น
เหย เป้ แฟนมึงสวยวะ ดูไม่เห... อ่านทั้งเรื่อง
