เธอเด้งก้นแอ่นค้างไว้พร้อมกับส่ายไปมาทำให้ใบหน้าของลุงเหมือนเกลือกกลั้วไปกับเนินโยนีของเธอจนจมูกปากแกเปียกเยิ้มไปด้วยน้ำเมือก แกเงยหน้าลุกขึ้น ธัญญรัตน์ปรือตามองแก ส่ายหน้าไปมากับหมอน
“โอ๊ย เสียวที่สุดเลยค่ะ โอ้ไม่นึกเลย หนูมีความสุขที่สุดเลยค่ะ”
“เห็นไหมลุงบอกแล้วไม่เจ็บซักหน่อย” แกพูดแล้วก็นั่งลงข้าง ๆ เธอหยิบโสร่งมาลุกขึ้นนุ่ง ธัญญรัตน์ลุกขึ้นนั่ง
“ลุงจะกลับแล้วเหรอคะ”
“เอ้อ ครับ ผมทนไม่ไหวกลับก่อนละครับ แม่สะอิ้งก็ไม่อยู่เสียด้วยเดี๋ยวคงต้องช่วยตัวเองซะแล้ว”
ธัญญรัตน์เข้าใจคำพูดของแก มองหน้าแกเห็นน้ำเมือกเปียกไปทั่วปากและจมูกของแก แล้วก็ต้องอุทานออกมา
“ตายแล้วคุณลุง มานี่ก่อน” เธอลุกขึ้นเดินไปหาลุงเหมือน มือก็หยิบอะไรสิ่งหนึ่งที่ติดมุมปากแกออก ลุงเหมือนคว้ามือเธอไว้ “ไหนอะไรขอลุงดูซิ”
ลุงเหมือนคว้ามือที่ขืนไว้ของเธอมาดู แล้วทั้งคู่ก็หัวร่อออกมา สิ่งที่อยู่ในมือของธัญญรัตน์เป็นขนเส้นสั้น ๆ หงิกงอ ขนหมอยของเธอนั่นเองที่ติดอยู่ที่มุมปากลุงเหมือน ธัญญรัตน์ตีไปที่ต้นแขนลุงเหมือนด้วยความอาย สายตาเธอหลบลงต่ำ ก็พอดีพบกับโสร่งของลุงเหมือนยังโป่งพองออกมา
“ลุงจะกลับทั้งอย่างนี้เหรอ” สายตาเธอมองไปที่กลางลำตัวลุงเหมือน แกมองตามแล้วก็เอามือกดเอาไว้
“คงไปอย่างงี้และถ้ามันไม่ได้ระบายมันก็คงไม่ยอมลงง่าย ๆ หรอก”
“ทำไมลุงไม่ทำซะที่นี่ให้เสร็จล่ะแล้วค่อยกลับ”
“เอ้อ..คุณครูคงไม่ว่านะครับถ้าผมจะอาศัยห้องน้ำคุณครูซักหน่อย”
“ทำไมต้องห้องน้ำล่ะ ตรงนี้แหละหรืออายหนู”
“มันก็อายอยู่หรอกครับ โธ่มาชักว่าวต่อหน้าคุณครู”
“แหมแล้วทีลุงยังทำให้หนูมีความสุขได้ เอาเถอะทำเถอะจะได้กลับบ้านนอนหลับสบาย เอาซิ หนูไม่ดูก็ได้ เอ๊ะ หรือดูดี “
เธอพูดกระเซ้าลุงเหมือน และเมื่อเห็นแกยังอิดออดเธอก็กระตุกปมผ้าโสร่งออกปล่อยมันกองกับพื้น ท่อนควยที่ยังแข็งเหมือนเดิมก็กระดกหงึกหงักเปิดหัวแดงโร่ โคนควยรกไปด้วยขนหมอยหงิกงอดกดำ ใต้ลงมาเป็นพวงกระโปกห้อยยาน ร่างล่ำสันของลุงเหมือนเปลือยท่อนล่างอยู่ตรงหน้าเธอ มือของแกเริ่มกำลำลึงค์ไว้เต็มอุ้งมือกระตุกรูดช้า ๆ เปิดหัวถอกแดงผลุบโผล่
“ทำไมเค้าเรียกว่าชักว่าวล่ะคะ” ธัญญรัตน์ถามด้วยความสนใจ
“ก็ท่าทางมันเหมือนเราเล่นว่าวไงครับ ตอนกระตุกสายป่านน่ะต้องใช้ข้อมือแบบนี้เลย”
พูดพลางแกก็กระตุกข้อมือสาวลำลึงค์ต่... อ่านทั้งเรื่อง
