พอถึงวันศุกร์ที่15 เธอก็บ่นอยากกลับแล้วเพราะคิดถึงผม (เราโทรคุยกันตลอด) แต่เธอเธอก็ยังไม่อยากกลับบ้านซะทีเดียว เธอว่าบอกทางบ้านไปว่าวันอาทิตย์เย็นๆ
ผมก็เลยให้เธอกลับมาตั้งแต่วันเสาร์แล้วมาอยู่กับผมก่อน แล้วค่อยทำทีเป็นบอกทางบ้านในวันอาทิตย์ว่าเพิ่งลงจากรถไฟ เธอก็ตกลง คืนนั้นเธอก็ไปท่องราตรีกรุงเทพฯ เสียหนึ่งคืนกับพี่สาว (ผมไม่เคยพาเธอเที่ยวกลางคืนเลย) ตอนบ่าย ๆ เธอขึ้นเครื่องมาเลย ถึงเชียงใหม่ก็ประมาณบ่ายสามกว่าๆ เราเลยไปนั่งทานไอศกรีมกันก่อน แล้วผมถามเธอว่าอยากไปเที่ยวที่ไหนต่อไหม แฟนผมเธอก็ว่าอยู่กรุงเทพฯ เที่ยวห้างจนพอแล้ว สนใจอะไรกะห้างเชียงใหม่ล่ะ ที่อยากกลับเร็วๆ เพราะคิดถึงผมตะหาก ผมงี้หน้าแดงเลยนะ น่ารักจริงๆ เล้ยแฟนเรา
พอดีตอนนั้นเราทานกันอยู่ที่ร้านในเซ็นทรัล ซึ่งมันอยู่ใกล้กับหอลูกพี่ลูกน้องผมคนนึง คือป้อม ที่อยู่กับแฟนชื่อน้องเจน(คนสวยที่ผมชอบแอบมอง…อิอิ…เวรจริงๆ ตู)
เราก็เลยจะแวะไปเยี่ยมเยียนสองคนนั้น พอโทรไปสองคนนั้นกำลังจะออกมาดูหนังที่เมเจอร์ฯ พอดี เราเลยตกลงไปดูกันทั้งหมด อย่างน้อยก็ดีกว่าอยู่ว่างๆ หนังจบประมาณ หกโมงเกือบทุ่มแฟนผมก็ไม่อยากกลับบ้านอยู่ดี จะไปอยู่บ้านผมก็ไม่ได้ คนเพียบยิ่งกว่าบ้านเธออีก (ทั้งๆ ที่หลังเล็กกว่า เฮ้อ...) ผมก็เลยขอนอนหอป้อมเสียเลย และโทรบอกทางบ้านตามนั้น (แต่ไม่บอกเรื่องแฟน)
ตกกลางคืน ผมนอนสองคนกับแฟนโดยเอาที่นอนสำรองมาปูนอนที่พื้นห้อง ป้อมกับเจนก็นอนบนเตียงไป แต่เราสองคนนอนไม่หลับกันเลยเพราะเอาแต่กอดจูบกันตลอด แหม...ก็คนมันไม่ได้เจอกันมาตั้งนานนี่นา จะว่าไปแล้วผมไม่ค่อยได้นอนกับแฟนผมบ่อยนักหรอกครับ เฉลี่ยแล้วน่าจะประมาณเดือนละครั้งเท่านั้นเอง นั่นเป็นเพราะเราสองคนมีโอกาสเจอกันแค่ที่มหาลัยแค่นั้นเอง
แถมที่บ้านเราสองคนก็มีคนอื่นอาศัยอยู่แทบจะตลอดเวลา และอาจจะเป็นเพรา... อ่านทั้งเรื่อง
