แปลกจังทำไมแปลกคนจังลืมได้แม้แต่รองเท้าแต่รองเท้ามันมีแต่คราบน้ำมันเครื่องนั่นสิทำให้ผมตงิดใจมากว่าแม่ต้องมีอะไรปกปิดไว้แน่ ลางสังหรณ์ทำให้ผมคิดอยากพิสูจดูพอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จผมบอกแม่จะออกไปซื้อของปากซอยแล้วผมเดินออกมาจากบ้านเลี้ยวซ้ายผ่านด้านหน้าร้านซ่อมรถมองเข้าไปในร้านเห็นช่างหนุ่ยกำลังขะมักเขม้นซ่อมรถอยู่แต่จริงๆด้วยตีนเปลือยไม่ใส่รองเท้าหลักฐานแค่นี้ยังไม่พอผมต้งจับเท็จให้เห็นกับตาจึงวางแผนในใจรอจนถึงวันหยุดบ้านปลอดคนน้องออกไปเที่ยวกับเพื่อนแม่อกไปตลาดผมแอบเข้าห้องแม่ซึ่งอยู่ชั้นล่างผมสำรวจหาช่องทางแอบดูแต่ไม่มีเลยจึงคิดเจาะรูมีที่เหมาะเป็นจุดที่อยู่ใต้โต๊ะเครื่องแป้งติดกับห้องเก็บของใต้บันไดไม่รอช้าผมเอาสว่านที่มีอยู่ในบ้านมาเจาะรูเล็กๆเท่าหัวไม้ขีดถ้าไม่สำรวจอย่างถี่ถ้วนไม่มีทางเห็นได้ เสร็จแล้วผมไปห้องเก็บของมองทางช่องที่เจาะไว้มองไปในห้องนอนแม่แนบตามองชิดๆเห็นเกือบทั่วห้อง ทุกวันพอน้องขึ้นห้องนอนซึ่งอยู่ชั้นบนผมซึ่งอยู่ชั้นบนห้องติดกันผมก็จะแอบย่องลงมาซุ่มอยู่ในห้องเก็บของแอบดูอยู่จนดึกทุกวันสามวันฟาล์วไม่มี
อะไรพอวันที่สี่ก็ได้เรื่องเกือบสี่ทุ่มได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือแม่ดังออกมาผมรีบแนบตามองที่รูแม่เปิดไฟรับโทรศัพท์แล้วแม่รีบออกจากห้องผมได้ยินเสียงเปิดประตูครัวเบาๆตามด้วยเสียงปิด สักครู่ชั่วอึดใจแม่เดือนกลับเข้ามาในห้องพร้อมกับผู้ชายจริงดังคาดช... อ่านทั้งเรื่อง
