ผมคิดในใจว่า เดี๋ยวคงได้เห็นของดี ไม่ใครก็ใครคนหนึ่ง
สักพัก เด็กเสริพก็มาเสริพ อาหารให้ผม น้องๆ กลุ่มนั้น ก็ นั่งคุยเสียงดัง ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก นั่งกินไปเรื่อย ๆ ผู้ชายคนที่นั่งหันหลังคงเดินไปเข้าห้องน้ำ ผมเดา เอาละสิ น้องสองคนนี้ ก็คุยกันเสียงดัง คุยไม่คุยเปล่า นั่งโชว์
ของดี ให้ผมดูตลอด เพราะโต๊ะผม กับโต๊ะน้องนั่งเผชิญหน้ากัน เหมือนกับน้องเค้าก็รู้ว่าผมดูของดี ของเธออยู่ คนหนึ่งใส่กางเกงในสีขาว มีลูกไม้เป็นลายตาข่าย เท่าที่มองเห็น ใหญ่พอสมควร เพราะเธอนั่งถ่างมาก เหมือนเธอเองก็อยากโชว์ อีกคนเนี่ยสิเด็ด เห็นตั้งแต่ตอนแรกแล้วว่า หุ่นมันน่าเลยเกิน คนนี้ผมใช้ความพยายามในการดูอยู่นาน พอสมควร เพราะเหมือนเธอจะรู้ตัว แต่ก็ไม่รอดจาก
สายตาผมได้ เธอใส่จีสตริง สีชมพู คิดเอาเองแล้วกัน ว่าชุดนักศึกษา นุ่งสั้น นั่งถ่าง ซะชนาดนั้น ผมเห็นอะไรบ้าง ผมว่าเธอเองก็คงมีอารมณ์อยู่บ้างแหละ ไม่อย่างงั้นคงไม่นั่งโชว์ผม นั่งไข่ว ห้าง สลับกันนั่งถ่างเป็น ระยะ ๆ เห็นแล้วได้อารมณ์อีกแบบ ผมเลยมีความคิดว่าอยากรู้จัก น้องทั้ง 2 คนนี้ซะแล้ว เผื่อจะได้มีอะไร ดี ๆ กับเขาบ้าง พอมองเข็มที่ติดที่หน้าอกเสื้อ ก็รู้ว่าเป็นมหาลัย ดัง ๆ แถวรังสิต ที่เด็กในมหาลัยนี้ ค่อนข้าง เป็นอย่างว่าเยอะ ไม่เอ่ยชื่อดีกว่า เดี๋ยวลงไม่ได้ ผมแทบไม่อยากเชื่อเลยว่า สักพักมีน้องคนที่นั่งตรงข้ามผม เดินมาที่โต๊ะผม แล้วยื่น กระดาษโน๊ต พร้อมเบอร์โทร+ชื่อ และพูดว่าอยากรู้จักพี่ค่ะ เชื่อผมเนี่ยดีใจแถมตกใจสุดยอด คิดในใจนักศึกษาสมัยนี้ ทำไมมันง่ายอย่างนี้ จากนั้นผมหลังโทรเข้าไปหาขณะ... อ่านทั้งเรื่อง
