อยู่กับป้าหมัย

ตามสามีแกไปอยู่เชียงใหม่ ปีนึงจะมาเจอป้าหมัยสักสองสามครั้ง ผมเข้าเรียนมัธยมแล้วก็พอดีพ่อถูกส่งไปประจำอยู่ต่างประเทศ ส่วนผมก็อยู่หัวเลี้ยวหัวต่อจะเข้ามัธยมปลายเลยไม่ไปด้วย ตอนแรกพ่อกะแม่ก็จะให้

ไปด้วยเพราะว่ามันคงมีโอกาสน้อยที่จะได้มีประสบการณ์ที่ได้ไปอยู่ต่างประเทศ แต่มันก็ถ้าไปอยู่ต่างประเทศ

แล้วก็ต้องไปเรียนที่โน่น พอกลับมาก็ต้องหาโรงเรียนใหม่ จะได้อย่างไรก็ยังไม่แน่นอนเพราะหลักสูตรของเขา

กับของบ้านเรามันคงไม่เหมือนกัน ก็เป็นอันตกลงว่าผมไม่ต้องไป แต่ครั้นจะให้ผมอยู่บ้านคนเดียวก็ใช่ที่ พ่อเลย

ส่งผมไปอยู่กับป้าหมัยที่เชียงใหม่เลยครับ จะได้ให้ป้ากับลุงดูแล ส่วนลูกป้าเขาก็มีคนเดียวไปเรียนจบ

มหาวิทยาลัยแล้วได้ทุนไปเรียนต่อต่างประเทศ ผมเลยไปอยู่กับป้าหมัย ไปอยู่ป้าก็เอ็นดูเหมือนลูกนะครับ

ผมไปอยู่กับป้าหมัยก็ไม่ได้ทำตัวแย่ ๆ ช่วยอะไรได้ผมก็ช่วยทำช่วยเก็บ กลางวันไปเรียนก็ตั้งใจเรียน กลับมา

ถึงบ้านก็ช่วยงานบ้าน ส่วนลุงก็ทำงานครับ บางวันก็กลับดึก บางครั้งก็ไปต่างจังหวัดคราวละหลาย ๆ วัน แก

ก็ฝากให้ผมช่วยดูแลบ้านด้วย เพราะถึงจะเป็นแค่เด็กมัธยมปลายแต่เป็นผู้ชายคนเดียวที่อยู่บ้านเมื่อลุงไม่อยู่

อยู่กับลุงกับป้าได้สักเดือนกว่า ๆ ก็ได้ทราบว่าลุงแกไปมีเมียน้อย ได้ยินเสียงต่อว่ากันอยู่หลายครั้ง อันที่จริง

ฟังแล้วแกก็เคยเอาเด็ก ๆ ลูกน้องมาหลายคนแล้ว ป้าจับได้ก็ให้ออกไปบ้าง เลิกกันไปบ้าง แต่ก็ไม่หยุดหรอก

ครับ ป้าก็ไม่รู้จะทำอะไรได้ เถียงกัน ทะเลาะกัน บางทีทะเลาะกันเสร็จลุกก็จะหายไปสามสี่วันกว่าจะกลับมา

ป้าหมัยก็อ่อนใจแต่ไม่รู้จะทำอะไร ผมเป็นหลานก็นั่งเงียบ ๆ ไป ป้าหมัยเองพอลุงออกจากบ้านก็ขึ้นห้อง

ผมก็จัดการปิดบ้านนอน ป้าก็ปิดห้องเงียบ

วันนั้นก็อย่างเคยครับ ป้าหมัยกับลุงก็ทะเลาะกันอีก แล้วลุงก็ออกจากบ้านไป ป้านั่งเงียบกินข้าวจนเสร็จแล้ว

ก็ขึ้นห้องไป ผมจัดการเก็บจานล้างคว่ำเรียบร้อยก็ปิดบ้าน ขึ้นไปเตรียมอาบน้ำอีกครั้งก่อนนอนเพราะวันนั้น

อากาศก็ร้อนอบอ้าวอยู่ แต่ห้องน้ำที่บ้านมันเป็นห้องน้ำรวม ผมก็นุ่งผ้าเช็ดตัวออกจากห้องจะไปอาบน้ำ

พอถึงหน้าห้องน้ำก็ไฟดับพรึ่บ ได้ยินเสียงป้าหมัยร้องว้าย แล้วมันก็มืดสนิทจนมองไม่เห็นอะไรไปครู่หนึ่ง

ยังไม่ทันจะอะไรเพราะผมกำลังยืนให้สา... อ่านทั้งเรื่อง