“โอ๊ยย” นุชร้องอย่างเจ็บปวดเมื่อไม้เรียวในมือนายพงษ์พ่อเลี้ยงฟาดพั่บที่บั้นท้ายงอนงาม
นุชถูกแขวนโยงกับขื่อโรงนา เท้ายันพอดีพื้น นุชอายุ ๑๗ ปี ร่างอวบอิ่ม ส่วนสัดอูมฟูม หน้า
อกใหญ่ สะโพกบานผาย บั้นท้ายใหญ่ ขายาวสวย นุชใส่เสื้อคอกระเช้าหลวมๆ และนุ่งผ้าถุงที่ขมวดปมไว้เฉยๆ ไม่ได้คาดเข็มขัด และไม่ได้ใส่ทั้งกางเกงในและเสื้อยกทรง เวลาถูกตี และนุชดิ้น เนื้อนมที่พุ่งตระหง่านจะแกว่งไกวดันเสื้อคอกระเช้าพั่บๆอย่างน่าตื่นตาตื่นใจ ชวนให้ผู้ชายเห็นแล้วตลึงตาค้าง
ต้นเหตุเกิดจากนุชเกเร ไม่เรียนหนังสือ นายพงษ์พ่อเลี้ยงด่าแล้วด่าอีก นุชก็ไม่ฟัง นางกิ่งผู้เป็นแม่เองก็ระอากับความดื้อรั้นของนุช แต่ตรงนุชเกโรงเรียน ยังไม่มีการเฆี่ยนตี
นุชมาโดนตอนมีผู้ชายเกาะแกะ แล้วนุชพูดคุยกับเขา นายพงษ์พ่อเลี้ยงที่ดูแลนุชมาตั้งแต่นุชแบเบาะ ที่เคยสั่งห้ามไว้ เลยจับโยงกับขื่อโรงนา แล้วฟาดด้วยไม้เรียว
“สอนไม่จำใช่ไม๊” นายพงษ์ตวาดพลางหวดไม้เรียวลงที่แก้มก้นงอนเช้งและบานใหญ่ของเธอ
นุชเจ็บแทบขาดใจ เธอดิ้นจนผ้าถุงหลุด ร่างท่อนล่างเปลือยเปล่าขาวโพลน โคกสวาทโหนกชะโงกราวกับชะง่อนผาของนุชลอยแอ่นอยู่ตรงหน้านายพงษ์ ขนของนุชดกดำและรกทึบ
“จำไว้” นายพงษ์ว่า พลางหวดไม้เรียวเข้าที่บั้นท้ายบานผายของนุชเป็นครั้งที่สอง “ว่าอย่าให้ท่าผู้ชาย พวกนี้มันจริงจังกะแกที่ไหน มันจะหลอกเอาแกฟรีๆ จำไว้”
นุชร้องโหยหวนด้วยความเจ็บบั้นท้าย แล้วปัสสาวะนุชก็ราดออกมาอย่างควบคุมไม่อยู่ มันพุ่งซ่านซ่า นายพงษ์ไม่ฟังเสียง ฟาดอีกขวับ นุชดิ้น เนื้อนมพุ่งตระหง่านฟัดกันพั่บๆอยู่ในเสื้อคอกระเช้า
แล้วนายพงษ์ก็ทิ้งไม้เรียว เขานุ่งผ้าขะม้าผืนเดียว นายพงษ์เขย่งขึ้นแก้เชือกที่ผูกข้อมือนุช แล้วทันใดผ้าขะม้าก็หลุด นายพงษ์ไม่ได้นุ่งกางเกงใน อวัยวะใหญ่ยาวของเขาแข็งโด่และพุ่งชี้อยู่ตรงหน้านุช มันใหญ่โตชนิดที่นุชไม่คิดว่าของผู้ชายจะใหญ่ขนาดนี้ พอเห็นขนาด
เธอก็ไม่แปลกใจว่าทำไมตอนกลางดึกแม่ถึงร้องครวญครางราวกับถูกทรมานขณะมีเสียงเตียงนอนดังเอี๊ยดๆ เพราะพ่อเลี้ยงที่เข้ามาแทนที่พ่อแท้ๆของเธอตั้งแต่เธอเกิด ใช้อวัยวะขนาดยักษ์ทะลวงร่องสวาทแม่กิ่งของนุชนี่เอง แม่ถึงร้อง
แล้วนับแต่นั้น ... อ่านทั้งเรื่อง
