ลูกครึ่งญี่ปุ่น

เพราะกลัวกลับบ้านไม่ได้ ผมโทรไปหาเมตอนเที่ยงคืนกว่าๆ เมยังไม่หลับหรอกเพราะเมมี่ชอบนอนดึก ผมก็มึนๆคุยกับเมบอกว่าจะไปหานะ เมก็ถามผมว่าเมือไหร่ ผมก็บอกว่าพรุ่งนี้ละกัน แต่เมบอกว่ามาตอนนี้เลยซิ เมพูดแบบท้า เพรสะรู้ว่าผมไม่กล้าไปหรอก บ้านเมเป็นคอนโดแถวอโสก พ่อแม่เมจะนอนเร็วแล้วตื่นเช้ามาก พี่สาวกับน้องสาวก็นอนดึกตามประสาวัยรุ่น เมก็หัวเราะผมเพราะคิดว่าผมไปไม่ได้มีคนอยู่เต็มบ้าน ผมเองด้วยความที่โดนท้าไม่ได้ก็เลยรีบขับรถไปที่บ้านเมเลยพอปถึงก็โทรไปบอกเมว่าอยู่ข้างล่างเมก็งงๆ ไมค่อยเชื่อผมบอกให้ลงมาดูเพราะที่คอนโดต้องลงมารูดการ์ดเปิดประตูให้คนนอกถึงจะเข้าไปได้ พอเข้าไปเมก็ถามว่าทำไมมาจริงๆ ก็เมท้าเองนี่จะถามทำไม ผมตอบไป พอขึ้นลิฟท์ไปชั้นที่เมอยู่ออกมามีประตูอยู่ประตูเดียวเป็นประตูบ้านเม เมบอกว่าเงียบๆหน่อยเพราะพี่กับน้องเพิ่งเข้านอน ผมเองก็ทำกล้าไปอย้างนั้นเอง ตอนนี้ตื่นเต้นมากๆกลัวคนออกมาเจอ ผมกับเมนั่งดูทีวีอยู่ที่ห้องรับแขกคุยกันไปพลางๆเกี่ยวกับการมาของผม เมมี่ชอบให้นวดให้ผมก็อาสานวดให้กะจะแต๊ะอั๋งธรรมดา เมนั่งที่โซฟาผมเลยต้องขึ้นนั่งบนพนักพิงโซฟาผมก็นวดไปเรื่อยแถวๆไหล่ต้นคอเมก็คงจักจี้เหมือนกันเห็นขยับตัวไปมาแล้วก็ไม่รู้อะไรมาบอกผม ผมก็เหลือบไปมองที่ร่องเสื้อของเมมี่ เมมี... อ่านทั้งเรื่อง