จนกระทั่งวันหนึ่ง มีคนวิ่งราวกระเป๋าสตางค์ของเด็กนักเรียนพาณิชย์คนหนึ่ง เธอร้องตะโกนให้คนช่วย พอดีพวกผมอยู่ตรงที่คนร้ายวิ่งมา พวกผมเลยทำหน้าที่พลเมืองดี ช่วยกันจับเอาไว้ได้ และเอากระเป๋าสตางค์ไปคืนเธอคนนั้น เธอขอบคุณผมและพวกเพื่อนผม และแนะนำตัวเองว่าชื่อ “นิตยา” เราก็เลยมีโอกาสได้คุยกัน ส่วนผมก็แนะนำพวกเพื่อนๆ ของผมให้เธอรู้จัก เธอก็ชวนผมกับเพื่อนไปเที่ยวที่บ้านของเธอ ผมกับเพื่อนๆ ก็ดีใจรีบตอบตกลงทันที
เธอพาพวกผมมาที่บ้านหลังหนึ่งที่อยู่ในซอย มันเป็นบ้านไม้สองชั้น เธอไขกุญแจแล้วชวนพวกผมเข้าไปข้างใน ซึ่งเป็นห้องรับแขก พวกผมก็พากันไปนั่งที่โซฟา เธอก็เดินไปหยิบเบียร์กระป๋องในตู้เย็นมาให้พวกผมดื่มกัน แล้วเธอก็มานั่งข้างๆ ผม เธอเล่าว่าบ้านเธออยู่ต่างจังหวัด มาเช่าบ้านอยู่ 3 คนกับเพื่อนชื่อ “ชุดาภา” กับ “เพ็ญนภา” มาเรียนต่อพาณิชย์ เธอบอกว่าเธอยังไม่มีแฟน และเพื่อนก็เหมือนกันยังไม่มีแฟน ตัวผมกับเพื่อนก็ดีใจ มองหน้ากับและก็ยิ้มเป็นที่รู้กัน แล้วเธอก็ถามผมว่ามีแฟนหรือยัง ผมตอบว่ายังไม่มี พวกเรายังไม่มีแฟนกันเลย แล้วนิตเธอก็ถามต่ออีกว่าแล้วผมชอบผู้หญิงแบบไหน ผมรีบตอบว่าชอบแบบนิตนี่แหละ ทั้งสวยทั้งน่ารักและก็เปิดเผยดี จริงใจและก็เอาใจเก่ง แล้วเธอก็หันไปมองณรงค์กับวิทย์ ทั้งสองคนก็ตอบรับไปว่าชอบผู้หญิงเอาใจเก่งและเซ็กซี่ เป็นสาวไฟแรงสูงน่ะครับ นิตถึงกับหน้าแดงเขินอายนิดๆ บิดมือไปมา แล้วยังถามอีกว่าพวกเธอจะสู้ไหวหรือเปล่า ผมกับเพื่อนตอบเหมือนกันว่าไหวอยู่แล้ว เพราะพวกผมก็ชอบเรื่องแบบนี้มาก เธอยิ้มให้ผมแล้วก้มหน้า และบอกกับผมว่า
“นิตนี่แหละค... อ่านทั้งเรื่อง
