หลังจากที่ผมได้หายไปจากบ้านเดิม สามสี่ปี ผมมาทำงานอยู่ที่ต่างจังหวัด เพราะหลายสิ่งหลายอย่างมันสอนให้ผมมีความคิดความรู้สึกที่ทำให้ผมต้องจากบ้านมา แต่แล้วเมื่อปีที่แล้วมานี้เอง ผมได้รับจดหมายให้กลับบ้านด่วนเพราะว่าพ่อของผมป่วยหนัก ผมจึงต้องจับรถลงไปบ้าน บ้านที่ผมแสนจะเบื่อ เพราะผมไม่ค่อยกินเส้นกับพี่น้องเท่าไรนัก มันมีหลายเรื่องที่ทำให้ผมเบื่อบ้านแม้นแต่พ่อกับแม่ก็ตามที แต่ผมก็ยังรับนับถือพ่อแม่เหมือนกับคนอื่น ๆ เขานั้นแหละ วันนี้ผมกลับมาบ้านจึงได้รู้ว่าพ่อของผมได้ถูกส่งไปอยู่ รพ.แล้ว ผมไปเยี่ยมท่านก็พบกับพี่น้องและแม่ ทุกคนมาอยู่เป็นเพื่อนพ่อกับ พ่อป่วยหนักไม่รับรู้อะไรแล้ว เขาใช้เครื่องช่วยหายใจ อยู่ในห้อง ICU ผมได้แต่เฝ้าดูจากข้างนอก ก็อดสงสารท่านไม่ได้
ส่วนแม่ก็เศร้าสร้อยน่าสงสาร ครั้งหนึ่งแม่เคยต่อว่าผมอย่างหนัก ทำให่ผมไม่ชอบแม่ แต่ตอนนี้ผมกลับเห็นใจท่าน ผมเฝ้าพ่ออยู่สองสามวันผมก็กลับมาทำงานต่อ และขึ้นลงระหว่างที่ทำงานจนได้สองเดือนกว่า ๆ ปัญหาคนเฝ้าพ่อก็มีมากขึ้น พี่ น้อง ก็ทิ้งให้แม่อยู่คนเดียว ผมมาเฝ้าก็ไม่มีที่นอน รพ.ไม่ให้ญาติผู้ป่วยนอนเฝ้าถ้าไม่ใช่ห้องพิเศษ พ่อผมอยู่ใน ไอซียู แล้วแม่จะนอนเฝ้าอย่างไร จะให้กลับบ้านแม่ก็ไม่ยอมกลับ ทำให้แม่ซูบผ่อมลงเรื่อย ๆ ก็คงเรื่องเครียด เพราะพ่อนั้นแหละ วันนี้ก็เช่นกัน ผมลางาน เจ็ดวัน เพื่อไปดูแลพ่อ เพื่อเปลียนแม่บ้าง
แต่แม่ก็ไม่ยอมกลัเหมือนเดิมแล้วผมจะทำอย่างไร?“หวัดดีครับหมอ“ จ๋า หวัดดีค่ะ “ “คุณคงเป็นญาติของ คุณลุงบุญยัง ใช้มั่ยค่ะ ““ครับ ผมเป็นลูกของพ่อบุญยัง เป็นงั่ยครับ พ่อผมดีขึ้นบ้างมั่ยครับ ““ เอ๋ หมอ เอ่อ ให้หมอพูดตรง ๆเลยน๊ะค่ะ ““ ครับ บอกตรง ๆ เลยครับ ผมทำใจได้แล้ว คนเราเมื่อถึงที่ก็ตายแค่นั้นเอง ครับหมอ ““ ค่ะ หมอก็คิเช่นนั้นเหมือนกันค่ะ หมอคิดว่าคุณลุงคงไม่ไหวแล้ว เครื่องช่วยน๊ะที่ทำให้คุณลุงอยู่ได้ ““ แล้ว คุณหมอจะให้ผมทำอย่างไรครับ ““ เอ่อ หมอคิดว่า คนป่วยน๊ะไม่เท่าไรหรอก แต่คุณแมของคุณน๊ะซี หมอว่าน่าเป็นห่วง ““ ทำไม่หรือครับ หมอ ““ หมอเห็น แม่ของคุณไม่ค่อยได้หลับหรอก เวลา หมอเข้าเวร
หมอมาคุยกับแม่ของคุณบ่อย รู้ว่าแกเครียด และนอนไม่หลับ แก่จะเป็นอะไรไปเสียก่อนน๊ะซี ““ ครับผมเข้าใจ แต่จะให้ผมทำอย่างไรดีเล่าครับ แม่คงรักพ่อแม่ เพราะอยู่ด้วยกันมานาน ““ คุณแม่ของคุณอายุกี่ปีแล้ว ค่ะ ““ เอ๋อ คงสี... อ่านทั้งเรื่อง
