เธอชื่อแพรครับ เป็นน้องของแม่ผมเอง น้าแพรอายุห่างจากผมเพียงสามปี เราจึงเล่นด้วยกันและสนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆ จนกระทั่งเธอเข้ามาเรียนต่อที่กรุงเทพฯนั่นแหละครับ เราจึงห่างๆกันไปบ้าง แม้จะมีดีกรีเป็นถึงบัณฑิตเกียรตินิยมอันดับสองคณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์จากมหาวิทยาลัยอันดับสองของประเทศ แต่ด้วยฐานะของผู้ชายที่เธอเลือกแต่งงานด้วยที่เรียกได้ว่าเป็นลูกเศรษฐีคนหนึ่ง เมื่อมีลูกแล้วเขาจึงขอให้เธอออกจากงานมาอยู่บ้านเลี้ยงลูกอย่างเดียว
เรื่องราวมันเริ่มขึ้นเมื่อผมนึกสนุกสมัครเมล์ของHOTMAILอันใหม่แล้วแอดMSNน้าสาวโดยกะจะอำเธอเล่น ผมโกหกว่าได้เมล์เธอมาจากกูเกิลและบอกชื่อปลอมๆประวัติปลอมๆโดยให้ข้อมูลของเพื่อนผมคนหนึ่งแก่เธอไป อาจจะเพราะเธออยู่บ้านไม่มีอะไรทำนอกจากเลี้ยงลูกกับทำงานบ้านเล็กๆน้อยๆเธอจึงออนMSNบ่อยๆ ไม่นานเราก็สนิทกันโดยเธอไม่ระแคะระคายเลยว่าคนที่คุยด้วยนั้นก็คือหลานชายของเธอเอง
แล้ววันหนึ่งแผนการบางอย่างก็ผุดขึ้นมาในหัวสมองของผม ผมจึงเริ่มเปลี่ยนจากการคุยกันธรรมดาๆมาหยอกเอินและหยอดคำหวานให้เธอทุกวัน แรกเริ่มเธอก็ไม่เล่นด้วยและห้ามปราม พาลจะบล็อกเมล์ผมไปเลยด้วยซ้ำ แต่น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน หัวใจอ่อนๆของน้าแพรจึงเริ่มเอนเอียง คงเป็นเพราะเธอเหงาที่ต้องอยู่บ้านคนเดียวประกอบกับไม่เคยมีประสบการณ์รักแบบวัยรุ่นเนื่องจากแต่งงานเร็วทั้งที่อายุก็ยังอยู่ในช่วงวัยรุ่นอยู่ เมื่อเจอคำหวานและการห่วงใยเทคแคร์เข้าไปทุกวันจึงเผลอใจจนได้ ไม่นานเธอก็ยอมให้เบอร์โทรแต่กำชับว่าโทรมาได้เฉพาะตอนกลางวันเท่านั้น
หากผมจะโทรไปเองความก็คงแตกแน่ๆ ผมจึงวานให้เพื่อนคนนั้... อ่านทั้งเรื่อง
