วันหนึ่ง พนักงานส่งของไม่อยู่บ้าน มีแต่ผมกับพี่วัน อยู่กันสองคน ตอนบ่ายเธอขอตัวขึ้นไปนอนพักข้างบน บริษัทฯผมกำลังมีปัญหาเรื่องหนี้สินในช่วงนั้น เจ้าหนี้โทรศัพท์มาทวงเงินตลอดเธอเป็นคนรับสายจนมีอาการเครียดจึงขอตัวไปพัก ผมนั่งทำงานต่อข้างล่าง มีดทรศัพท์เข้ามาอีก ขอสายพี่วัน ผมจึงเดินขึ้นไปตาม เปิดประตูห้องเห็นเธอกำลังนอนอ่านหนังสือที่ผมซ่อนไว้ (นี้เป็นเรื่องจริง) เป็นหนังสือของคุณกังฟูสมัยนั้น มีเรื่องราวของประสบการณ์รักที่น่าอ่านและสุดสยิว เธอรีบวางหนังสือลง ผมบอกเธอว่า มีดทรศัพท์ ธอบอกให้วางหูทิ้งไปเลย ผมจึง้เดินลงไปวางหูดทรศัพท์ แล้วนอนเล่นที่โซฟารับแขก เธอเดินตามลงมา ผมนอนชันเข่าอยู่ เธอมองแล้วเดินมาใกล้ เอาบริเวณหน้าตักมาแนบกับต้นขาผม ผมร้อนผ่าวไปทั้งตัว เธอบอกเสียงสั่นว่า ไม่ต้องรับโทรศัพท์แล้ววางหูไว้ข้างนอกเถอะ เธอยืนสักพัก ผมได้แต่นิ่งอยู่ประมาณ 2-3 นาที แล้วเธอก็เดินเข้าห้องน้ำไป เปิดประตูออกมาอีกทีที่มือเธอถือผ้าชิ้นเล็กๆอยู่ ผมไม่รู้ว่าอะไร พอเธอหันมาจึงรู้ว่าเธอถอดยกทรงออกแล้วตอนนี้เธอดนยราในเสื้อสีน้ำเงินแขนกุดผ้าบางเบาและกระโปรงสั้นสีดำ เธอชำเลืองมาทางผมยิ้มนิดๆแล้วเดินช้าๆขึ้นบ้านไป ผมชั่งใจอยู่นาน จนเธอมาชะโงกที่ระเบียงแล้วพูดว่า เด็กเอ๋ยเด็ก ผมงงแต่ก็ลุกขึ้นจะไปถามเธอข้างบนว่าหมายถึงอะไร ผมเปิดประตูห้องไป เธอนอนคว่ำอยู่บนเตียงผม กระโปรงเลิกเกือบถึงสะโพก เธอหันมายิ้มผมสั่นไปทั้งตัวแล้วนั่งลงข้างๆเธอ เธอจับมือผม ดึงผมเข้าไปกอดเบาๆแล้วพูดอีกครั้งว่า เด็กเอ๋ยเด็ก
ผมจึง... อ่านทั้งเรื่อง
