ครั้งแรกกับคนแปลกหน้า

วันหนึ่ง ผมดื่มเหล้ากับเพื่อนร่วมงานจนเมามาก เพื่อนๆ ก็จะขับรถไปส่งผม แต่ผมเบื่อโลก เลยขอเขาว่าผมจะกลับบ้านเอง ใครทัดทานก็ไม่ไหว พอผมปลีกตัวได้ ผมก็ซื้อเบียร์ที่เซเว่น เดินซดเบียร์ไปตามถนนแถวหน้าโรงพยาบาลราชวิถี บ่นพึมพัมเดินส่ายไปส่ายมา จนผมเดินต่อไม่ไหว เลยนั่งพักที่ป้ายรถเมล์หน้าโรงพยาบาลเด็ก ไม่ทันได้สังเกตุว่าใครอยู่ตรงนั้นหรือเปล่า ผมพูดพร่ำอยู่คนเดียว จนมีเสียงใครสักคนดังขึ้น " เมาหรือไงพี่" ผมหันไปดูก็เห็นเป็นผู้ชายนั่งอยู่ในความมืด "ม่ายมาว...แล้วนายทำไมมานั่งตรงนี้ ทำมายม่ายกับบ้านวะ" เสียงเขาหัวเราะ พร้อมกับที่ผมเกิดอยากอ้วกขึ้นมา เลยทำเสียงโอ๊กอ๊าก เขาเดินมาลูบหลังให้ผม " ไม่ต้อง สนใจ...ทีแฟนแม่งยังทิ้งเลย" "อ้อ...อกหัก" เขาคงเดาออก ผมเหมือนบ้าเลยชวนคนนั้นไปกินเหล้าต่อที่บ้าน ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร พอผมลากคนแปลกหน้าขึ้นแท๊กซี่ ก็เลยพยายามเพ่งมองเขา เห็นแบบคนตาลายว่า เขาแต่งตัวแบบชุดอยู่บ้าน นุ่งกางเกงแบบหลวมๆ แล้วก็ไม้ได้สนใจ พอมาถึงบ้าน ผมก็ถอดเสื้อโยนทิ้งปลดเข็มขัดให้กางเกงหลวมๆแล้วก็เปิดเหล้าดื่ม โดยมีแค่น้ำแข็งกับน้ำ ตอนนั้นผมพึ่งเห็นหน้าคนที่ผมพามาว่าเขายังเด็กมากๆ อายุก็ราว16 หรือ 17 ผมเผ้าก็ยาวแบบจิ๊กโก๋ รูปร่างผอมโกร่ง แต่หน้าตาดีทีเดียว เขาเล่าว่า บ้านเขาอยู่ใต้ทางด่วน แต่ทะเลาะกับแม่มาเลยมานั่งอยู... อ่านทั้งเรื่อง