เรื่องของผมเกิดมาเกือบปีแล้ว ตอนต้นปี 50 ก็ได้ไปงานแต่งเพื่อนที่ต่างจังหวัด
เจ้าสาวเป็นคนอิสาน แต่เจ้าบ่าวเป็นคนใต้ หน้าตาหล่อ คม ทั้งบ้าน คือทั้งบ้านมีแต่ลูกชาย 5 คน เจ้าบ่าวเป็นลูกคนที่สี่อายุ 25 ปี
วันนั้นไปถึงบ้านเจ้าสาวก็ประมาณห้าโมงเย็น ด้วยรถตู้ที่เจ้าสาวเจ้าบ่าวเหมาเพื่อให้เพื่อนๆ ที่ทำงานในกรุงเทพได้ไปงานแต่งตัวเองโดยเฉพาะ
พอรถคันที่ผมนั่งมาจอดหน้าบ้านเพื่อนสาวได้ไม่นาน คันที่เป็นของญาติเจ้าบ่าวที่มากันจากใต้ก็มาถึงพอดี ตอนแรกผมก็ไม่ค่อยได้สนใจเพราะเพลียกับการเดินทางไกลทั้งคืน ทั้งวัน
แต่พอเห็นบรรดาญาติๆ ของเจ้าบ่าวแล้วค่อยกระชุ่มกระชวยหัวใจขึ้นมาหน่อย ก็แหมผมว่าเจ้าบ่าวหน้าตาหล่อแล้วนะ น้องเจ้าบ่าวยังหล่อกว่าอีก ขาวและ หน้าอ่อนกว่าแต่แมนมากน้องเขาชื่อพล เป็นน้องคนสุดท้องอายุ 20 เศษพึ่งจะจบ ปริญญาตรีหมาดๆ
แต่จะว่าไปเขาก็หน้าตาดีกันทั้งบ้านนั่นแหละ แต่พี่ๆ คนโตถึงจะหล่อแต่คล้ำแดดมากเพราะทำสวนยางในขณะที่เจ้าบ่าวมาทำงานกรุงเทพ ส่วนน้องพลเรียนในกรุงเทพและพักกับพี่ชายที่เป็นเจ้าบ่าว
บ้านเจ้าสาวก็มีหน้ามีตาพอสมควรเลยเชิญแขกมาร่วมงานกันเต็มลานหน้าบ้าน เพราะพ่อเจ้าสาวเป็นกำนัน เลยมีทั้ง นายอำเภอ นายกอบจ. อบต. ฯลฯ
มาร่วมงานเลี้ยงมากมาย
หลังจากลงจากรถก็ใช่ว่าจะจบเพราะผมก็ต้องไปช่วยเขาทำนั่นทำนี่มือไม่ได้ว่าง
ซึ่งพลเขาก็จะคอยช่วยอยู่ข้างๆ ตลอด และด้วยอายุที่ไม่ห่างกันนักจึงทำให้เราพูดคุยกันค่อนข้างถูกคอ
“เรียนจบแล้วพลเริ่มหางานหรือยัง”
“ยังเลยพี่เนี่ยก็กะว่าจะให้พี่แก้วฝากให้ที่บริษัท”(เจ้าสาว)
“เออก็ดีนะงานทุกวันนี้ยิ่งหายากอยู่ งานที่บริษัทแก้วมันก็ดี ไม่หนักแต่เงินก็ดี แต่ถ้าไม่ได้ยังไงก็บอกพี่ที่บริษัทยังพอมีตำแหน่งว่าง”
นี่หยอดให้พอมีเครดิต
“ขอบคุณครับพี่”
น้องพลก็ยิ้มรับอย่างดีใจ คงจะคิดว่าผมจริงใจโดยไร้มารยา หารู้ไม่ว่าจิ้งจอกตัวนี้หวังอะไรในตัวน้องเขา
จนกระทั่งงานเลี้ยงเล็กๆ ระหว่างญาติสนิท และเพื่อนสนิทจบลงในตอนเกือบเที่ยงคืนแม่เพื่อนสาวก็มาเตือนว่าพรุ่งนี้มีทำบุญในตอนเช้า เดี๋ยวตื่นไม่ทัน เลยต้องหยุดวงสนทาที่ยิ่งดึกยิ่งออกรสไว้เพียงเท่านั้น
ผมก็ไปอาบน้ำด้วยความลำบากเพราะอากาศเดือนมกราคม ที่ภาคอิสานนั้นยังหนาวมากเพราะยังไม่พ้นหน้าหนาวเหมือนกรุงเทพ
พอกลับมาที่นอนที่แม่เจ้าสาวจัดไว้ให้ก็ต้องหัวใจพองโตเมื่อน้องพลนอนแผ่... อ่านทั้งเรื่อง
